ارزیابی مکان دفن جدید پسماندهای شهرستان اصفهان و حومه بر اساس شاخص اولکنو با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیایی (Geographical information systems)

مقدمه: مکان های دفن مواد زاید شهری دارای پتانسیل بالایی در آلوده کردن محیط و اثر بر سلامت انسان به واسطه تجزیه مواد زاید و تولید شیرابه و گازهای دی اکسیدکربن و متان هستند. در این تحقیق به ارزیابی مکان دفن مواد زاید بر اساس شاخص اولکنو با توجه به میزان بارندگی سالیانه، جنس خاک و فاصله سطح آب زیرزمینی از کف محل دفن در محیط GIS (Geographical information systems) پرداخته شده است. روش ها: این تحقیق بر اساس جمع آوری داده ها و اطلاعات و مطالعات کتابخانه ای و ورود داده ها و تجزیه و تحلیل آن ها به روش هم پوشانی لایه ها در محیط GIS انجام شد. یافته ها: در سال ۱۳۸۹ میزان بارندگی در کل منطقه دفن کمتر از ۱۵۰ میلی متر در سال بوده است. خاک منطقه از جنس رسی لومی بود و متوسط فاصله از کف محل دفن تا سطح آب زیرزمینی ۳ تا ۹ متر بود. بر اساس نتایج محاسبات به عمل آمده، مکان دفن جدید زباله در شهر اصفهان در منطقه با نمره ۴۰ واقع شده است، یعنی دارای شرایط مناسبی بوده است و پتانسیل آلودگی آب های زیر زمینی آن پایین می باشد. نتیجه گیری: مکان دفن جدید زباله های شهرستان اصفهان و شهرک های حومه، از نظر شاخص اولکنو مناسب بود و احتمال آلودگی آب زیرزمینی این منطقه توسط شیرابه های تولیدی آن نیز بر اساس این شاخص کم پیش بینی شد. واژه های کلیدی: مکان دفن، اولکنو، میزان بارندگی، جنس خاک، سطح آب زیرزمینی