ژن و سلاح های بیولوژیکی آینده، ضرورت اقدام پیشگیرانه توسط جامعه زیستی پزشکی
محل انتشار: مجله طب نظامی، دوره: 4، شماره: 2
سال انتشار: 1381
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 109
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_MILIT-4-2_011
تاریخ نمایه سازی: 28 مرداد 1402
چکیده مقاله:
جوامع علمی امنیتی بطور فزاینده ای متفق القول اند که انقلاب رخ داده در دانش زیست شناسی از توان بالقوه ای برای سوء استفاده جهت برنامه های تسلیحات بیولوژیک برخوردار است. تراژدی ۱۱ سپتامبر نیز نشان داده است که نمیتوان در مورد امکان تروریسم بیولوژیک بی تفاوت بود. در این مقاله نگرش های اصلی مطرح شده در پژوهش های ژنتیک و چگونگی امکان سوء استفاده از ظرفیت های آن در طرح سلاح های زیستی جدید عنوان گردیده است. جنگ های بیولوژیکی غالبا داستانی علمی تخیلی و غیر اخلاقی و دور از تصور تلقی می شدهاند وحوادث ۱۱ سپتامبر سال ۲۰۰۱ در ایالات متحده آمریکا نشان داد که چنین نیست و کشتار جمعی غیر نظامیان امری محال نیست، لذا باید به سلاح های کشتار جمعی و مسائل مربوط به تکثیر جنگ افزار های بیولوژیک، شیمیایی و هسته ای باز نگری نمود. در این میان سلاح های بیولوژیک از خطر عمده ای برخوردارند زیرا همانند سلاح های هسته ای مرگ آور می باشند و آسان بدست می آیند. یک حمله کورکورانه با سلاح های بیولوژیک از طرح و اجرای حمله به مرکز تجارت جهانی آسانتر است. رئیس جمهور ایالات متحده نیز پیشتر در حین سخنرانی در آیوا قبل از سفرخود به اروپا در ژوئن ۲۰۰۱ نیز این نکته را عنوان نموده و یادآور شده بود که کنترل و محدود کردن سلاح ها ی بیولوژیک را یک رژیم بینالمللی کنترل کننده ضعیفی برعهده دارد، همچنین اظهار داشت که ایالات متحده و همپیمانانش باید برای مقابله با تهدیدات واقعی قرن بیست و یکم که جنگافزارهای بیولوژیک و اطلاعاتی هستند از توان مقابله کافی بهرهمند باشند. به نظر می رسد، این گفته منعکسکننده توجه فزاینده مجامع علمی و امنیتی در خصوص این مطلب است که تحول ایجاد شده در علوم زیستی می تواند، برنامه تولید سلاح های تهاجمی بیولوژیک بر علیه انسان، گیاهان و احشام مورد سوء استفاده قرار بگیرد. در سال ۱۹۷۵ کنوانسیون سلاح های بیولوژیک و سمی هرگونه استفاده سوء از زیستشناسی را ممنوع اعلام کرده است و براساس بند یک آن: تمامی دولت های عضو متعهد می گردند که تحت هیچ شرایطی نسبت به تولید یا نگهداری عوامل میکروبی یا سایر عوامل بیولوژیک یا سمومی که منشا تولید آنها بیولوژیک می باشد و از نظر نوع و کمیت دارای توجیهی نظیر پیشگیری، حفاظت و یا دیگر مقاصد صلحآمیز است، تولید ننماید. این ممنوعیت درحال حاضر توسط ۱۴۰ کشور جهان پذیرفته شده است و در گذشته وحال اعمال گردیده و در آینده نیز اعمال خواهد شد. گرچه مساله ای که در مورد این کنوانسیون وجود دارد مساله ممنوعیت های گفته شده نیست بلکه مشکل اجرای این ممنوعیت ها، دسترسی به روش های ممیزی و ارزیابی موارد توافقی است . با این حال، بر اساس مذاکرات انجام شده در سال های دهه هفتاد میلادی و در طی دوران جنگ سرد ساز و کاری برای این امر در نظر گرفته شد که در فواصل زمانی ۵ ساله قابل بررسی مجدد بود. این ساز و کار به کشورهای عضو این امکان را می داد که نسبت به گسترش توانمندی خود از کاربرد فن آوری های با کاربرد دو گانه ( غیر نظامی – نظامی ) منع شوند زیرا این عوامل می توانند بطور بالقوه مورد سوء استفاده قرار بگیرند و به همین منظور ممنوع اعلام گردیده اند.
نویسندگان