تعیین الگوی کشت با توجه به بهینه سازی مصرف آب در تولید محصولات زراعی (مطالعه موردی: شهرستان دیواندره)

هدف از انجام این تحقیق تعیین الگوی کشت بهینه بر اساس قیمت های بازاری(حداکثر سازی منافع خصوصی)، قیمتهای سایه ای(حداکثر سازی منافع اجتماعی)، حداکثر واردات آب مجازی در شهرستان دیواندره میباشد. برای این منظور از مدلهای برنامهریزی ریاضی برای حداکثر کردن منافع اجتماعی استفاده شده است. نتایج حاصل از تعیین الگوی کشت بهینه با هدف حداکثر نمودن بازده برنامهای نشان میدهد که مجموع سطح زیر کشت در شهرستان دیواندره به میزان 5492 هکتار نسبت به الگوی کشت فعلی افزایش یافته است. و نتایج حاصل از تعیین الگوی کشت بهینه با هدف حداکثر نمودن منافع اجتماعی نشان می دهد که سطح زیر کشت به میزان 3904 هکتار نسبت به الگوی کشت فعلی افزایش یافته است. نتایج نشان می دهد که با هدف حداکثر کردن منافع اجتماعی، میزان منافع اجتماعی و بازده برنامه ای نسبت به الگوی فعلی (به ترتیب به میزان 98345 و 19347 میلیون ریال) بیشتر شده است. در الگوی مربوط به هدف حداکثر کردن بازده برنامهای، میزان منافع اجتماعی وبازده برنامهای نسبت به الگوی فعلی (به ترتیب به میزان 17709 و 64740 میلیون ریال) بیشتر شده است. همچنین بعد از الگوی کشت فعلی، بیشترین میزان آب مصرفی اختصاص به الگوی کشت بهینه با هدف حداکثر نمودن بازده برنامهای( 83607 میلیون متر مکعب) دارد. این در حالی است که الگوی کشت بهینه با هدف حداکثر نمودن منافع اجتماعی علاوه بر این که دارای بیشترین منافع اجتماعی در مقایسه با دو الگوی دیگر می باشد از نظر میزان آب مصرفی نیاز به مقدار آب کمتری 810,15 میلیون متر مکعب) در مقایسه با دو الگوی کشت دیگر دارد.

کلیدواژه ها:

الگوی کشت بهینه ، برنامهریزی ریاضی ، آب ، دیواندره