نقش بادگیر به عنوان الگوهای عناصر ساختاری در معماری بناهای اقلیم گرم و خشک

بشر از دیرباز برای مساعد کردن شرایط زیست خود و مقابله با شرایط نامساعد اقلیمی ، با حداکثر استفاده از امکانات طبیعی ، از تمهیدات خاصی بهره گرفته اند. یکی از این تمهیدات که در معماری سنتی ایران نقش به سزایی داشته است ، عنصر بادگیر می باشد که به عنوان یک سیستم سرمایش ایستا شناخته شده است و مورد استفاده و استقبال عامه مردم در اقلیم گرم و خشک بوده است . این تحقیق با روش کیفی به تفسیر بادگیر به عنوان الگوهای عناصر ساختاری در معماری بناهای اقلیم گرم و خشک می پردازد. روش گردآوری اطلاعات از طریق مطالعات کتابخانه ای است که توسط ابزارهای مشاهده، فیش برداری انجام می شود. یافته های پژوهش نشان می دهد که معماران و طراحان با شناخت عملکرد بادگیرهای سنتی می توانند در عصر حاضر بادگیرهایی را بر اساس الگوگیری از اصول عملکردی بادگیرهای سنتی طراحی نموده و با بکارگیری انرژی های طبیعی در طراحی ها گام های موثری در جهت کاهش مصرف انرژی ، کاهش آلودگی هوا و حذف سوخت های فسیلی بردارند.

کلیدواژه ها:

اقلیم گرم و خشک ، انرژی های طبیعی ، بادگیر ، عنصر ساختاری ، معماری سنتی