نقش روشنفکران در زندگی سیاسی

بعضی از مفاهیم تعاریف سیال دارند و نمی­ توان تعریف مشخصی که مورد قبول همه محققین یک رشته علمی باشد برای آن ارائه نمود. روشنفکری از اینگونه مفاهیم به شمار می ­رود. روشنفکر کسی است که می­ اندیشد، می­ آموزد، توضیح می ­دهد. در خصوص نقش سیاسی روشنفکران نخستین مساله­ ای که مطرح می ­شود این است که برخی از نویسندگان به ویژه در سنت های ایدآلیستی و رادیکال، نقش مخالفت با وضع موجود و طبعا عدم مشارکت در دستگاه قدرت را جزو ویژگی­ های ذاتی روشنفکری تلقی کرده ­اند. با این حال، نقش روشنفکران در سیاست به شرکت در قدرت محدود نمی­ شود و آنها ممکن است در سطوح و اشکال گوناگون و به طور مستقیم یا غیرمستقیم در زندگی سیاسی تاثیر بگذارند. نفوذ غیرمستقیم روشنفکران در زندگی سیاسی اغلب بسیار مهمتر از شرکت مستقیم آنها در سیاست است. نقش روشنفکران به صورت فردی نیز در زندگی سیاسی، از شرکت مستقیم آنها در سیاست کمتر نیست. آنها در زندگی سیاسی و اداری مشارکت دارند از همان روشنفکران برجسته در جهان غرب که دارای مناصب پارلمانی، دولتی، یا ادرای بودند باید از پاره­تو، ماکیاول و لنین نام برد. روشنفکران در جوامع لزوما سنت ستیز نیستند و در مواردی می­ کوشند با ارائه تعاریف و مفاهیم روشنفکری، ابعاد گوناگون آن را در قالب چگونگی تاثیر روشنفکران بر زندگی سیاسی بیان کند.

کلیدواژه ها:

یوتوپیا ، ایدئولوژی ، پلورالیزم ، سلولاریسم ، اومانیسم ، لیبرالیسم ، اپیپولوژیک