آموزش و سرمایه انسانی

سرمایه انسانی به صورت کنونی در تاریخ عقاید اقتصادی ناشناخته مانده، زیرا در تقسیم ­بندی سه گانه عوامل تولید جایی برای سرمایه انسانی در نظر گرفته نشده است. در این تقسیم ­بندی زمین توسط طبیعت اعطا شده، نیروی کار توسط کارگران (نیروی کار، خام و همگن تصور شده و کیفیت آن در نظر گرفته نشده) و سرمایه فقط محدود به انواع کالاهای مادی قابل تولید مجدد اطلاق می­ گردد. چنین کلیتی در تقسیم­ بندی عوامل تولید و منحصر نمودن سرمایه به کالاهای مادی و نادیده انگاشتن سرمایه انسانی خلائی در ابزار ضروری جهت تحلیل­ های مناسب اقتصادی به وجود آورده است. چرا که از یک طرف سرمایه­ گذاری در کیفیات نیروی انسانی موجب بارورشدن استعدادها و ارتقاء مهارت­ ها گردیده، ظرفیت و قابلیت­ های تولیدی فرد را در جامعه افزون می­ سازد و از طرف دیگر، تشکیل سرمایه انسانی و تخصیص مطلوبتر این نوع سرمایه­ ها، امروزه به صورت عامل مهمی در رشد اقتصادی جوامع گوناگون قلمداد می­ شود. در حقیقت خصوصیات کیفی انسان، نوعی سرمایه است زیرا این خصوصیات می ­توانند به صورت منبع درآمدهای بیشتر و یا اقناع و ارضاء فراوان­تر در آینده درآیند، چنین سرمایه ­ای انسانی است چرا که جزئی از اجزاء انسان را تشکیل می ­دهد.

کلیدواژه ها:

سرمایه انسانی ، سرمایه فیزیکی ، آموزش عالی ، هزینه فرصت از دست رفته ، بازده اقتصادی ، توزیع درآمد