اثربخشی طرحواره درمانی هیجانی بر بهبودی تنظیم شناختی - هیجان در سربازان اقدام کننده به خودزنی
محل انتشار: مجله طب نظامی، دوره: 22، شماره: 9
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 112
فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_MILIT-22-9_008
تاریخ نمایه سازی: 30 مرداد 1402
چکیده مقاله:
زمینه و هدف: با توجه به شیوع بالای خودزنی در دوره سربازی بعنوان یک دوره مهم و بعضا پر استرس برای جوانان، تعیین راه های پیشگیری و کاهش آن ضروری است. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی طرحواره درمانی هیجانی بر بهبودی تنظیم شناختی- هیجان در سربازان اقدام کننده به خودزنی انجام شد. روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه نیمهتجربی دو گروهی از نوع مداخله ای قبل و بعد بود که در سال ۱۳۹۸ انجام شد. جامعه آماری شامل ۲۰ نفر از سربازان مراجعهکننده به بیمارستان روانپزشکی ۵۰۵ نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران در شهر تهران بود که به صورت نمونه گیری در دسترس وارد مطالعه شدند و در ۲ گروه ۱۰ نفری (آزمایش و کنترل در انتظار درمان) تخصیص یافتند. گروه آزمایش در ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای تحت درمان طرحواره درمانی هیجانی قرار گرفت، در حالی که گروه کنترل در انتظار درمان هیچ مداخله ای دریافت نکرد. ابزارها شامل سیاهه خودگزارشی خودزنی (ISAS)، پرسشنامه تنظیم شناختی - هیجان (CERQ)، مقیاس طرح واره هیجانی لیهی (LESS) و پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی محقق ساخته بود. یافته ها: میانگین سن سربازان در گروه آزمایش و کنترل در انتظار درمان به ترتیب ۱/۶±۱۹/۷ و ۱/۷±۱۹/۵ سال بود. همه مرد و مجرد بودند. تحلیل نتایج با استفاده تحلیل کوواریانس چندمتغیره حکایت از آن داشت که طرحواره درمانی هیجانی به طور معناداری اقدام به خودزنی (۷۵ درصد) را در سربازان دریافتکننده مداخله کاهش و تنظیم شناختی- هیجان (۷۶ تا ۸۹ درصد در تمام ابعاد تنظیم شناختی - هیجان) را به طور معناداری در آنان افزایش داده است (۰۱/۰>P < /span>). نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر پیشنهاد میشود روانشناسان مراکز مشاوره نظامی پس از طی نمودن دورههای آموزشی لازم، رویکرد طرح وارهدرمانی هیجانی را به عنوان یکی از مداخلههای درمانی اثربخش در درمان و کاهش اقدام به خودزنی در کارکنان پایور و وظیفه به کار بگیرند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
امیرمحسن راه نجات
گروه روان شناسی بالینی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ارتش جمهوری اسلامی ایران، تهران، ایران
پرویز دباغی
دانشگاه علوم پزشکی ارتش
ارسیا تقوا
دانشگاه علوم پزشکی ارتش
وحید دنیوی
دانشگاه علوم پزشکی ارتش
محمدرضا ابراهیمی
دانشگاه علوم پزشکی ارتش
فهیمه قهوه چی الحسینی
دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :