DNA واکسن ها و کاربرد آن در دفاع زیستی- مطالعه مروری

از مدت ها پیش واکسن ها برای انواع مختلف عوامل بیماریزا مورد استفاده قرار گرفته اند. پیشرفت هایی که در ایمونولوژی پایه و تکنولوژی DNA نوترکیب بوجود آمده اند، اساسا فرآیند تولید واکسن، بهینه سازی آنتی ژن ها و انتخاب روش موثر برای تحویل واکسن ها را اصلاح کرده است. یکی از کاربردهای نوین واکسن استفاده از واکسن های DNA برای مقابله با بیوتروریسم و دفاع زیستی است. توسعه واکسن های مورد استفاده در زمینه ی دفاع زیستی پیشرفت قابل توجهی در حیطه تولید، مکانیسم های ایمنولوژیک و رویکردهای جدید واکسیناسیون داشته است. در دهه گذشته واکسن های DNA به عنوان یک استراتژی کاملا جدید برای واکسیناسیون ظهور کرده اند. در ابتدا، توانایی آنها برای ایجاد پاسخ های اختصاصی سلول T درمقابل آنتی ژن به عنوان قدرت اصلی مورد توجه قرار گرفت. با این حال، با گذشت زمان مشخص شد که واکسن های DNA نیز در ایجاد پاسخ های آنتی بادی موثر هستند. واکسن های DNA شامل یک ژن طبیعی یا اصلاح شده از پاتوژن هستند، که آنتی ژن محافظ را کد می کند. واکسن های DNA را می توان مستقیم به صورت پلاسمید تحویل داد. میزبان های واکسینه شده تنها پاسخ های ایمنی را نسبت به آنتی ژن بیان شده توسط واکسن های DNA دفاع زیستی تولید خواهند کرد. واکسن های دفاع بیولوژیک برای محافظت از جمعیت در مقابل پاتوژن های در حال ظهور بسیار مهم هستند. با افزایش شیوع بیماری های ویروسی، تکنولوژی های متعددی از جمله واکسن های DNA برای توسعه اقدامات پیشگیرانه مورد استفاده قرار می گیرند. در این مطالعه مروری، کاربردها، مکانیسم های عمکرد، روش های تحویل واکسن و استفاده از واکسن های DNA در زمینه دفاع زیستی را مورد بررسی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

واکسن DNA ، واکسن های نسل سوم ، دفاع زیستی ، مطالعه مروری