مورچه گزیدگی نیروهای نظامی در سه جزیره ایرانی ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک

چکیده   اهداف: مورچه هایی که توانایی گزش و نیش زدن و تزریق سم به بدن انسان را دارند، تحت عنوان مورچه های نیش زن نامیده می شوند. این مطالعه با هدف شناسایی و تشخیص مورچه­های نیش­زن، بررسی شیوع نیش­خوردگی و عوامل اپیدمیولوژیک مرتبط با آن در سه جزیره ایرانی تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی انجام شد.   روش ها: این مطالعه توصیفی- مقطعی از بهمن سال ۱۳۸۸ تا تیر ۱۳۸۹ در سه جزیره تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی روی ۳۱۸ نفر نظامی که به روش تصادفی انتخاب شدند، انجام شد. صید مورچه­های نیش­زن با روش صید فعال و دستی صورت گرفت. تعیین شیوع و وضعیت مورچه ­ گزیدگی به کمک تکمیل پرسش نامه انجام شد. داده­ها با روش­های آماری توصیفی و آزمون­های استنباطی شامل آزمون مجذور کای، من­ویتنی، ضریب همبستگی اسپیرمن و گاما به­کمک نرم­افزار SPSS ۱۲ انجام شد.   یافته­ها: گونه مورچه نیش­زن، پاکی­کوندیلا سنارنسیس مایر، ۱۸۶۲ تعیین شد. شیوع مورچه گزیدگی به­طور میانگین، ۱/۷۰% برآورد شد و شیوع فصلی آن در سه جزیره دارای الگوی یکسان و در بهار و تابستان شایع­تر بود. ۴/۸۴% از موارد نیز در اندام­های حرکتی بود. مهم ترین علایم شامل احساس درد، خارش شدید و التهاب موضع و در برخی موارد با تشکیل تاول همراه بود. نتیجه­گیری: مورچه­گزیدگی در جزایر مورد مطالعه اگرچه خطرناک نبوده و به شوک و مرگ منتهی نمی­شود، ولی باعث ایجاد درد و خارش و سوزش زیاد و نیز سلب آسایش و کاهش کارآیی سربازان می­شود، بنابراین اقدامات پیشگیرانه و نیز کنترل این مورچه­ها می­بایست انجام گیرد.

کلیدواژه ها:

کلیدواژه ها: مورچه نیش زن ، خلیج فارس ، نظامی ، ایران ، ابوموسی ، تنب بزرگ و کوچک