رابطه موفقیت احیای قلبی ریوی با زمان مراجعه بیمار به بخش اورژانس

اهداف: با وجود گذشت نزدیک پنجاه سال از شروع عملیات احیای قلبی- ریوی، میزان زنده ماندن افراد همچنان ضعیف است. تحقیقات گذشته نشان داده­ که عوامل مختلفی بر عملیات احیا موثرند. این پژوهش با هدف تعیین رابطه بین CPR های انجام شده با ساعات مراجعه بیمار به بخش اورژانس انجام شد.   روش ها: این مطالعه همبستگی گذشته­نگر روی پرونده­ بیماران مراجعه­کننده به بخش اورژانس بیمارستان­های تامین اجتماعی استان البرز از فروردین ۸۸ تا فروردین ۹۰ که تحت CPR قرار گرفته بودند انجام شد. ۵۸۸ پرونده به­ روش سرشماری انتخاب شدند و داده­ها به کمک یک فرم اطلاعاتی از پرونده­های بیماران و دفاتر گزارش سوپروایزر استخراج شدند. یافته­ها­ با آزمون مجذور کای و ضریب همبستگی اسپیرمن به­وسیله نرم­افزار SPSS ۱۵ تحلیل شد.   یافته ها: به طور کلی ۳۲% CPR ها موفق و ۶۸% CPR ها ناموفق بود. بیشترین فراوانی عملیات CPR مربوط به ساعات ۹ شب و ۳ بامداد و کمترین فراوانی مربوط به ساعات اولیه بامداد بود. ۵/۲۵% CPR ها در شیفت صبح، ۵/۲۳% در شیفت عصر و ۵۱% در شیفت شب رخ داده بود. بین شیفت کاری و نتیجه CPR رابطه معنی­داری وجود نداشت (۵۱۳/۰=p )، همچنین رابطه ای بین ساعات تعویض شیفت تیم احیا و نتیجه CPR مشاهده نشد (۴۶۲/۰=p ).   نتیجه گیری: بین ساعات مراجعه بیمار و عملیات CPR رابطه­ای وجود ندارد، اما پرداختن به سایر جوانب دخیل در امر CPR مثل ارتقای سطح مهارت کادر درمان، تشکیل تیم احیای متبحر، بازآموزی و به روزرساندن دانش و تکنیک­های پزشکی و پرستاری می­تواند در برنامه­ریزی کاهش CPR های ناموفق مدنظر قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

احیای قلبی- ریوی ، نوبت کاری ، بخش اورژانس