تاثیر استفاده از چشم بند و گوش بند بر سطح بیقراری و بروز دلیریوم در بیماران بستری در بخش مراقبتهای ویژه

مقدمه:  از مهمترین مشکلات بیماران بستری در بخش ­های مراقبت­ های ویژه افزایش بار حسی است و یکی از مهم­ترین پیامدهای افزایش بار حسی بروز اختلالات عصبی و  روانی از جمله دلیریوم و بیقراری می باشد و از طرفی بروز دلیریوم باعث افزایش نیاز به داروهای آرامبخش می­ شود. با استفاده از روش­ ها و ابزارهای غیر تهاجمی از جمله چشم بند و گوش بند، از طریق کم کردن اثر عوامل محیطی می­ توان به کاهش بروز دلیریوم و  عوارض آن کمک کرد. روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده دو گروهی است که بر روی ۸۸ بیمار بستری در بخش مراقبت­­ های ویژه مرکز آموزشی درمانی بعثت شهر همدان در سال ۱۳۹۶ انجام گرفت. مداخله به مدت ۷ شب و از شب دوم بستری انجام شد. در گروه مداخله برای بیماران از ساعت ۱۰ شب تا ۶ صبح همزمان از چشم­ بند و گوش­ بند استفاده و در گروه کنترل، مداخله خاصی انجام نشد. جهت جمع آوری اطلاعات دموگرافیک از پرشسنامه پژوهشگر ساخته که تعیین اعتبار و روایی شده بود. جهت سنجش بروز دلیریوم از پرسشنامه)CAM- ICU Confusion Assessment Method fore the ICU)و پرسشنامه Richmond Agitation – sedation scale))RASS جهت بررسی سطح بیقراری استفاده گردید. داده ها با نرم افزار آماری SPSS ۲۰ در سطح معناداری ۰۵/۰ و با استفاده از آزمون­ های آماری کای دو، تی تست مستقل، Ancova repeated measure  مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج:  نتایج مطالعه نشان داد بیماران در دو گروه مداخله و کنترل از نظر مشخصات دموگرافیک، شرایط اتاق و علل بستری در بخش، تفاوتی نداشتند. همچنین نتایج نشان داد استفاده از وسایلی نظیر گوش ­بند و چشم­ بند به طور معناداری باعث کاهش سطح بیقراری (بر اساس مقیاس RASS) بیماران در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل گردید) ۰۰۱/۰ (P=. همچنین میزان بروز دلیریوم (بر اساس مقیاس CAM- ICU) در گروه مداخله کاهش معنادار آماری نسبت به گروه کنترل داشت) ۰۰۱/۰ .(P< نتیجه گیری: استفاده از وسایل محافظت کننده چشم و گوش می تواند باعث کاهش بروز میزان بروز دلیریوم و کاهش سطح بیقراری بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه شود.

کلیدواژه ها:

Delirium ، Agitation ، Eye Mask ، Ear Plug ، دلیریوم ، بیقراری ، چشم بند ، گوش بند