تحلیل خاستگاه شناختی تاثیر عناصر بومی در تایپوگرافی ایرانی (بارویکرد انسان شناسی نمادین)

عناصر بومی یکی از مهمترین مولفه های شکل گیری بافت تصویری در فرهنگ است. بافت تصویر فرهنگ ایران پر از نمادها و نشانه هایی است که از دل عناصر بومی پدیدار گشته است. انسان شناسی نمادین به کمک نماد و نشانه به درک وتفسیر فرهنگ می پردازد. نماد و نشانه در طول تاریخ از رسانه هایی چون تصویر و نوشته برای بیان ارزش های خود استفاده کرده است. تایپوگرافی یکی از شاخه های تصویری و نوشتاری قدرتمند در دنیای امروزی است، که توانسته با ریشه های تصویر و نوشتار ارتباط برقرار کند و در این ارتباط به کارکرد مستقل دست یافته است. هدف مقاله حاضر یافتن تاثیر عناصر بومی برتایپوگرافی ایرانی از منظر انسان شناسی نمادین است و دیگر اینکه این تاثیر چه پیامدی بر تایپوگرافی ایرانی داشته است؟ روش بررسی یافته ها تحلیلی محتوای کیفی و مبتنی بر مطالعه کتابخانه ای و نمونه های موردی از آثار برجامانده از تمدن ایران است. از این روی ۷ نماد فرهنگی ایران به عنوان یافته در این مقاله مورد بررسی قرار گرفته است. یافته ها شان می دهند که عناصر بومی در شکل دهی به برساخت های انسان و شناخت او از پیرامونش نقش اساسی داشته است. تایپوگرافی در شکل های مختلف خود متاثر از این شناخت و برساخت ها است.

کلیدواژه ها:

انسان شناسی نمادین ، تایپوگرافی ، عناصر بومی ، نماد ، هنرهای تجسمی