تاثیر آموزش داستان های فلسفی بر خودتنظیمی دانش آموزان در درس علوم تجربی

توجه به بعد پرسش گری، درگیر کردن ذهن کودکان با پرسش های فلسفی و بحث و گفت وگو درباره ی آن ها، نقطه ی آغاز راه اندازی تفکر در کودکان است. طرح مسئله و بحث و گفت و گو درباره ی داستان، شیوه ای است که در برنامه ی فلسفه برای کودکان، برای پاسخ گویی به پرسش کودکان انتخاب شده است؛ از این رو هدف از پژوهش حاضر تاثیر آموزش داستان های فلسفی بر خودتنظیمی دانش آموزان در درس علوم تجربی بوده است. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش آموزان دوره دوم ابتدایی شهر خاتم بود. حجم نمونه با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای بدین صورت که ابتدا از بین دبستان های دخترانه دوره دوم ابتدایی ۴ دبستان به تصادف انتخاب و در مرحله بعد از هر یک از دبستان ها یک کلاس پایه ششم انتخاب شد. سپس در دوگروه آزمایش (۲۵ نفر) و کنترل (۲۵ نفر) جایگزین شد و با پرسشنامه خودتنظیمی بوفارد (۱۹۹۵) مورد سنجش قرار گرفتند. که پس ازتایید روایی و پایایی مورد استفاده قرار گرفت .داده های گردآوری شده در دو سطح مورد تجزیه و تحلیل (آمار توصیفی و آمار استنباطی) قرار گرفت. در سطح آمار توصیفی از میانگین و انحراف معیار و در سطح آمار استنباطی از روش های تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج حاصل گویای آن است که آموزش داستان های فلسفی بر خودتنظیمی دانش آموزان در درس علوم تجربی موثر بوده است.

کلیدواژه ها:

داستان های فلسفی ، خودتنظیمی ، درس علوم تجربی