ارزیابی مدل رابطه علی ذهن آگاهی با اضطراب و افسردگی با میانجیگری سرگردانی ذهنی خود به خودی

مقدمه: پژوهش­های گذشته دریافته­اند که ذهن­آگاهی با بهبود در سلامت روان رابطه دارد. اضطراب و افسردگی از متداول­ترین مشکلات در حوزه­ی سلامت روان هستند. پژوهش حاضر قصد دارد نشان دهد که سرگردانی ذهنی خود به خودی یک مکانیزم میانجی در رابطه ذهن­آگاهی با اضطراب و افسردگی می­باشد.روش کار­: به منظور آزمون مدل میانجی، ۳۰۰ دانشجوی دختر دانشگاه شهیدچمران اهواز در سال ۲۰۱۷ به روش تصادفی مرحله­ای انتخاب شدند.در مرحله اول نمونه­گیری، ۵ دانشکده (روان شناسی و علوم تربیتی، فنی و مهندسی، ادبیات و علوم انسانی، علوم پایه و اقتصاد و علوم اجتماعی) از میان ۱۲ دانشکده دانشگاه شهیدچمران اهواز به شیوه­ تصادفی برگزیده و از بین دانشجویان کارشناسی در ۲۳ رشته­ مختلف،  تعداد ۳۰۰ نفر انتخاب شده و مقیاس هشیاری به توجه ذهن­آگاهانه، مقیاس استرس- اضطراب-افسردگی، نسخه کوتاه پرسشنامه اضطراب حالتی خصلتی و مقیاس سرگردانی ذهنی: خود به خودی و عامدانه را تکمیل کردند. داده­های گردآوری شده با استفاده از نرم­افزارهای spss و amos و به روش مدل یابی معادلات ساختاری تجزیه و تحلیل شدند. برای به دست آوردن شاخص­های برازش بهتر برای مدل از روش پارسلینگ کردن ماده­ها نیز استفاده شد.یافته­ها: بر اساس ارزش برخی شاخصها­ (برای مثال، مقدار رمزی برابر ۰۷/۰ و جی اف ای برابر ۹۵/۰)، مدل برازش خوبی داشت. همچنین، نتایج نشان دادند که ذهن­آگاهی روابط معنی­داری با سرگردانی ذهنی خود به خودی، افسردگی و اضطراب و سرگردانی ذهنی خود به خودی با اضطراب و افسردگی دارد (در سطح کمتر از ۰۱/۰). به علاوه، اثرات غیرمستقیم ذهن­آگاهی بر اضطراب و افسردگی از طریق سرگردانی ذهنی خود به خودی نیز معنی­دار بود.نتیجه­گیری: سرگردانی ذهنی خود به خودی عاملی است که اضطراب و افسردگی را تسهیل می­کند و ذهن­آگاهی می­تواند بر اضطراب و افسردگی از طریق کاهش افکار نامرتبط ناخواسته تاثیر داشته باشد.

کلیدواژه ها:

افسردگی ، اضطراب ، سرگردانی ذهنی ، ذهن آگاهی