تبیین سبک های مدیریت در شاهنامه فردوسی بر پایه نگرش های اساطیری، حماسی و تاریخی

زمینه: پیدایش سبک های مدیریتی مبتنی بر ادبیات جهان، اهداف، عملکرد و اثربخشی حوزه منابع انسانی را دستخوش تحولات زیادی نموده است. مدیریت به دلیل نقشی که در اثربخشی فردی و گروهی ایفا می کند، عامل بسیار مهمی در مباحث مدیریت رفتار سازمانی در سازمان است. هدف: انواع مدیریت راه های مشخص تصمیم گیری ها در امور تحت امر است. طرق مختلف مدیریت می توانند بسته به عواملی تغییر کنند مانند فرهنگ جامعه، وظیفه ای که از کار انتظار می رود، تفاوت نیروی کار، و شخصیت و توانایی های رهبران. روش ها: روش تحقیق روش تحلیل کیفی (تحلیل مضمون) و طرح های پژوهشی توصیفی تحلیلی با ماهیت کاربردی، براساس تحقیق کتابخانه ای گردآوری شده است. که نگاه به جنبه مدیریت در شاهنامه از نوآوری های این تحقیق بود. یافته ها: در فرایند بررسی صورت گرفته نشان داده شد که سبک مدیریتی نقش مدار، سبک مدیریتی توفیق مدار، سبک مدیریتی پدرسالارانه یا استثماری/اقتدار، سبک مدیریت حمایتی و مشارکتی، سبک های اقتضایی مدیریت و انگیزش و سبک مدیریتی موقعیتی در شاهنامه بسیار بیشتر از دیگر سبک ها مشهود بود. نتیجه گیری: فردوسی از مفاهیم فرهنگ کنترل، طراحی سازمانی، انگیزش، تصمیم گیری به اقتضای زمان و مکان بهره برده است.

کلیدواژه ها:

سبک های مدیریت شاهنامه ، مدیریت در شاهنامه ، نگرش های مدیریتی شاهنامه