بررسی اثر سطوح مختلف تنش خشکی و مدیریت وجین علف های هرز بر برخی شاخص های کیفی وکمی ذرت هیبرید KS۲۶۰ و سورگوم

لازم است میزان اثر تنش خشکی و وجود یا عدم وجود علف های هرز بر میزان رشد و عملکرد گیاهان زراعی مهم از جمله ذرت و سورگوم مورد بررسی قرار گیرد. بدین منظور مطالعه مزرعه ای در سال زراعی ۱۳۹۳ در مزرعه آموزشی دانشگاه فردوسی مشهد به صورت دو آزمایش مجزا برای دو گیاه ذرت علوفه ای هیبرید KS۲۶۰ و سورگوم علوفه ای رقم اسپیدفید به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. تیمار اول سطوح آبیاری ۶۵%، ۷۵%، ۸۵% و ۱۰۰% (%ET۰) و تیمار دوم مدیریت علف هرز (وجین و عدم وجین علف های هرز ) بود. میزان کمترین عملکرد علوفه تر و خشک در ذرت و سورگوم در شرایط کم آبی شدید (تنش ۶۵% ظرفیت زراعی) مشاهده شد. وجین علف های هرز مزارع ذرت و سورگوم باعث افزایش حدود ۳۵درصدی وزن تر و خشک علوفه ذرت و افزایش ۲۵ درصدی وزن تر علوفه و ۱۰۰ درصدی وزن خشک علوفه سورگوم شد. وجین علف های هرز در تمامی شرایط باعث کاهش رقابت این گونه ها با گیاه زراعی و افزایش شاخص های رشدی علوفه از جمله دوام سطح برگ ( ۴۹ درصدی در ذرت و ۱۱ درصدی در سورگوم)، سرعت رشد نسبی ( ۹ درصدی در ذرت و ۲۲ درصدی در سورگوم)، سرعت رشد خالص (۲۳ درصد ذرت و ۲۵ درصد در سورگوم) و ارتفاع (۱۲درصدی در ذرت و ۱۵ درصدی در سورگوم) شد و به نظر می رسد مقاومت به خشکی سورگوم و ذرت در شرایط آب و هوایی مشهد تقریبا یکسان است.

کلیدواژه ها:

افت عملکرد ، سطوح آبیاری ، شاخص های رشدی ، مدیریت وجین