طراحی الگوی تاب آوری جمعی در بحران های عالم گیر (کووید - ۱۹ ) با استفاده از روش داده بنیاد

یکی از راه های کاهش بلایای پیش روی یک جامعه ، سرمایه گذاری در ارتقای تاب آوری ملی است، بنابراین مطالعه شناسایی مولفه های تاب آوری جمعی در زمان اپیدمی نوظهور کووید-۱۹ امری ضروری به نظر می رسد. مطالعه حاضر با هدف طراحی الگوی تاب آوری تاب آوری جمعی در بحران های عالم گیر انجام شد. پژوهش حاضر یک مطالعه کیفی بود که به روش داده بنیاد انجام شد. مشارکت کنندگان در این پژوهش شامل ۱۶ نفر از افراد صاحبنظر در حوزه مدیریت و بهداشت عمومی بودند که با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. روش گردآوری داده ها مصاحبه نیمه ساختار یافته بود. داده ها در سه مرحله کدگذاری باز، محوری و انتخابی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. اعتبار داده ها با استفاده از روش تاییدپذیری توسط مشارکت کنندگان صورت پذیرفت. بر اساس یافته های پژوهش، مقوله محوری مدل حاصله برای تاب آوری ملی در بحران های عالم گیر(ارتقای قدرت سازماندهی، افزایش توان سازگاری و توانمندی مواجهه با خطر) است. شرایط علی دارای دو مقوله (ویژگی های شخصیتی و ویژگی های جمعی) می باشد. راهبردهای مورد نظرعبارتند از: (تهاجمی، تدافعی، بازنگری و اقتضایی). شرایط زمینه ای نیز عبارتند از: (مهارت های جانبی و شرایط بستری جامعه). شرایط مداخله گر (اقتصادی و سیاسی) نیز بر راهبردها اثر میگذارند و در نهایت به پیامدهای(زیرساختی- فرهنگی، اجتماعی و فردی ) منجر می شود . بر اساس یافته های پژوهش حاضر، مدیران بهداشت و درمان کشور و همچنین کلیه افراد جامعه می توانند به منظور تاب آوری جمعی در مواجه با بحران های عالم گیر از این مدل استفاده نمایند.

کلیدواژه ها:

تاب آوری جمعی ، بحران های عالم گیر ، کووید - ۱۹ ، داده بنیاد