بررسی تاثیر اقدامات مدیریت کیفیت فراگیر بر عملکرد نوآوری از مسیر قابلیت یادگیری سازمانی در صنعت بانکرینگ

هدف: بسیاری از محققان عقیده دارند که «مدیریت کیفیت فراگیر» تاثیر مثبتی بر عملکرد نوآورانه دارد. از طرف دیگر توانایی یادگیری می‎تواند قابلیت نوآوری های سازمانی را ارتقا دهد و مزیت رقابتی را در محیط های تجاری متغیر، نگهداری کند. پژوهش حاضر به بررسی تاثیر «اقدامات مدیریت کیفیت فراگیر» و «قابلیت یادگیری سازمانی» بر «عملکرد نوآوری» در صنعت بانکرینگ (سوخت رسانی دریایی) می‎پردازد. روش: مدل مفهومی پژوهش از ادغام چندین مدل حاصل شده و جامعه آماری آن نیز مدیران و کارشناسان ارشد شرکت های فعال در صنعت نفت و گاز و حوزه سوخت رسانی ایران است. فرضیه های مدل مفهومی در این پژوهش با ابزار پرسشنامه و تجزیه و تحلیل های آماری و روش مدل سازی معادلات ساختاری آزمایش شدند. یافته‎ها: یافته های ناشی از این پژوهش نشان داد ارتقای «اقدامات مدیریت کیفیت فراگیر» با توجه به تاثیری که بر «قابلیت یادگیری سازمانی» دارد، به طور غیرمستقیم بر «عملکرد نوآوری» شرکت های فعال در حوزه بانکرینگ تاثیرگذار است. نتیجه‎گیری: بر اساس نتایج پژوهش مشخص شد در شرکت های صنعت بانکرینگ متغیر «اقدامات مدیریت کیفیت فراگیر» در حدود ۸۵ درصد از تغییرات «قابلیت یادگیری سازمانی» را پیش بینی می کند.

کلیدواژه ها:

مدیریت کیفیت فراگیر ، صنعت بانکرینگ ، عملکرد نوآوری ، قابلیت یادگیری سازمانی