بررسی و اولویت بندی میزان حساسیت دستگاه ها جهت تعمیرات و نگهداری پیشگیرانه با مدل مارتل و زاراس (مطالعه موردی: شرکت ماشین‎سازی تولید آتش)

فرایند نگهداری و تعمیرات، یکی از حیاتی­ترن فرایندهای سازمان است که وظیفه اصلی آن نگهداری و حفظ ماشین­آلات در شرایط مطلوب یا بازگرداندن آنها از شرایط نا مطلوب به مطلوب است. خرابی ماشین آلات، به از دست رفتن زمان در دسترس تجهیزات و افزایش هزینه­های سازمان منجر می­شود، بنابراین همواره بهبود عملکرد ماشین­آلات و درنتیجه بهبود فرایند نت، مورد توجه متخصصان بوده است. هدف این مقاله پاسخ‎ به این پرسش است که بر اساس شاخص های انتخاب‎شده، کدام دستگاه بیشتر از دستگاه‎های دیگر نیاز به نت پیشگیرانه دارد. افزایش میزان عمر تجهیزات، افزایش رضایتمندی مشتریان و کاهش دیرکرد صورت‎گرفته به‎سبب خرابی های دستگاه ها، از دلایل انجام این پژوهش است. در این مقاله نخست به شناسایی شاخص های مهم در بحث نگهداری و تعمیرات کارخانه با توجه به سوابق دستگاه های موجود در سال ۹۱ به‎مدت دوازده‎ماه پرداخته شده است و سپس به‎کمک یکی از روش های تصمیم گیری چند معیاره با نام مدل مارتل و زاراس، به اولویت بندی و شناسایی حیاتی ترین دستگاه موجود در کارخانه پرداخته و راه‎کارهایی برای نگهداری این دستگاه در بالاترین سطح کیفی خود ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

تعمیر و نگهداری پیشگیرانه ، روش های غیرجبرانی ، شاخص های حساسیت ، مدل مارتل و زاراس