پیش بینی امید به زندگی در دانشجویان با تجربه ابتلا به کووید ۱۹ از روی حساسیت اضطرابی و اجتناب تجربی

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه حساسیت اضطرابی و اجتناب تجربی و امید به زندگی در دانشجویان با تجربه ابتلا به کووید ۱۹ انجام شد.مواد و روش ها: روش پژوهش حاضر همبستگی و جامعه آماری دانشجویان دانشگاه آزاد اسلام زنجان بود. نمونه شامل ۱۸۶ دانشجو بود که با نمونه گیری در دسترس به روش برخط و با استفاده از شبکه های اجتماعی مجازی انتخاب شدند و پرسشنامه های امید به زندگی میلر (۱۹۸۸)، حساسیت اضطرابی ( فلوید، گارفیلد ولاسوتا ،۲۰۰۵)، پذیرش و عمل هیز و همکاران (۲۰۰۴) و پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی را تکمیل کردند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از همبستگی پیرسون رگرسیون گام به گام در نرم افزار ۲۵- SPSS انجام شد.یافته ها: نتایج نشان داد که بین نمره کلی حساسیت اضطرابی، ترس از نگرانی های بدنی، ترس از نداشتن کنترل شناختی، ترس از مشاهده شدن اضطراب و اجتناب تجربی با امید به زندگی در دانشجویان با سابقه ابتلا به کوید ۱۹ همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد. نتایج رگرسیون چند متغیر نشان داد که ترس از نداشتن کنترل شناختی و اجتناب تحربی توانستند در دو گام امید به زندگی را پیش بینی کنند.نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش حاضر پیشنهاد می شود مداخلات روانشناختی مبتنی به منظور کاهش ترس از نداشتن کنترل شناختی و اجتناب تجربی کرونای دانشجویان به منظور افزایش امید به زندگی در آنها انجام شود.

کلیدواژه ها:

امید به زندگی ، کووید ۱۹ ، حساسیت اضطرابی ، اجتناب تجربی ، دانشجویان