بررسی قابلیت های فضاهای بازمجتمع مسکونی درراستای ارتقاسطح مشارکت پذیری ساکنین (نمونه موردی:شهرک آپادانا)

انسان از ابتدای آغاز زندگی میل به انجام فعالیت های گروهی و زندگی جمعی داشته است . از جمله ویژگی های زندگی انسان اجتماعی بودن آنها است که نیاز به تعامل و برقراری ارتباط با دیگران را ایجاد میکند و برای رفع این نیاز، نیازمند فضایی برای تجمع و امکان فعالیت های اجتماعی می باشند. ایجاد فضایی برای انسان که با دیگران در ارتباط باشد نیاز هر جامعه ی سالم میباشد.برای بهبود زندگی جمعی نیازمند تمهیداتی می باشیم که با ایجاد دلبستگی و آرامش در محیط از قرار گیری در فضاهای عمومی و جمعی نهایت لذت را ببریم . هدف از این پژوهش بررسی قابلیت های محیطی در فضاهای باز مجتمع های مسکونی و پیرو آن ارتقاء سطح مشارکت پذیری ساکنین مجتمع مسکونی شهرک آپادانا می باشد. فضاهای باز مجتمع های مسکونی تاثیر بسزایی در سلامت جسم و روان انسان دارند.روش تحقیق استفاده شده در این پژوهش روش کیفی می باشد و به صورت توصیفی و تحلیلی میباشدبا رویکردی تفسیرگرا به تحلیل نظرات و آراء معتبر با محور قرار دادن مفهوم قابلیت محیط مبتنی بر ادبیات محیط و رفتار می پردازد.نتایج این پژوهش معیارهایی در خصوص رویداد پذیری محیط را بیان می دارد که شامل : ( دسترسی ، پیوستگی فضایی ، تسهیلات فضایی ،فراگیری، تماشای تنوع گل و گیاه، همه شمولی و امنیت ) بیشترین تاثیر بر شکل گیری و دوام رویدادها را دارند.

کلیدواژه ها:

مشارکت پذیری ، فضاهای باز ، مجتمع مسکونی ، مطالعات محیطی ، تعاملات اجتماعی