نقش فعالیت ورزشی در ترمیم و بازسازی آسیب از دست رفتن حجیم عضلانی (VML) در نظامیان با استفاده از دانش داربست های زیست تخریب پذیر، یک مطالعه ی مروری-تشریحی

آسیب از بین رفتن حجیم عضلانی  (Volumetric muscle loss; VML)به از دست دادن حجم بزرگی از عضله اسکلتی اطلاق می­شود که در شرایط تروما، جراحی، نقص های مادرزادی و در جنگ­های گرم در نیروهای نظامی ایجاد می­شود. در این آسیب قسمتی از عروق، اعصاب و ماده زمینه ای تخریب می­شود. در آسیب­های عضلانی شدیدتر که حجم زیادی از عضله اسکلتی از بین می­رود، ترمیم خود به خودی عضله کفایت نمی­کند و به روش­های کمکی مانند پیوند و یا استفاده از ابزار مصنوعی نیاز است. عدم بازگشت پذیری و ترمیم زخم­های عمیق، دو چالش ایجاد بافت­های سست فیبروزی و جای زخم را نیز در پی دارد که عملکرد عصبی-عضلانی و روحیات خلقی و روانی فرد نظامی را تحت تاثیر قرار می­دهد و بر موفقیت وی در صحنه رزم نیز اثر منفی خواهد گذاشت. فعالیت ورزشی به عنوان یکی از روش­های اصلی بازتوانی[۱] با هدف بازگشت دامنه کامل حرکتی و قدرت انقباض در سطح عملکردی و ترمیم و نوسازی عروق، اعصاب و ماتریکس خارج سلولی در سطح ساختاری شناخته می­شود. بررسی­ها نشان می­دهد در سطح مولکولی، افزایش سطوح نیتریک اکساید و فاکتورهای رشد شبه انسولینی که موجب فعال شدن سلول های ماهواره­ای و فاکتورهای رشد اندوتلیال عروق می­شوند که بر اثر تمرینات تناوبی و تداومی اتفاق می­افتد. تمرینات هوازی همچنین افزایش بیان فاکتور­های نروتروفیکی را سبب می­شوند که در روند زایش عصب و نهایتا تولید نیرو نقش به­سزایی دارند. بنابراین فعالیت ورزشی به عنوان یکی از راه­های بازتوانی ساختار و عملکرد آسیب VML معرفی شده است. در این مطالعه­ی مروری نتیجه گرفته شده است که مطالعات بروز جامعه­ی علمی با اتفاق نظر، ساخت و تولید داربست­های بیولوژیک هم کشت شده با سلول­های بنیادی مزانشیمی را در بستر فعالیت ورزشی بعنوان موثرترین راه برای بازسازی عصبی-عروقی و ساختاری آسیب VML پیشنهاد داده­اند.

کلیدواژه ها:

ترمیم عضلانی ، نظامی ، VML ، داربست