بررسی رابطه مدیریت استعداد با مولفه های عدالت سازمانی(مورد مطالعه: فرماندهی انتظامی استان همدان)

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش مدیریت استعداد با عدالت سازمانی (توزیعی، رویهای و تعاملی) در نیروی انتظامی استان همدان است. روش تحقیق آن توصیفی - همبستگی میباشد. جامعه آماری این تحقیق، کلیه کارکنان نیروی انتظامی استان همدان در سال ۱۳۹۲ بوده است که به شیوه نمونهگیری خوشهای چند مرحلهای و با استفاده از فرمول کوکران تعداد ۲۵۶ نفر انتخاب شد. ابزار مورد استفاده نیز پرسشنامه عدالت سازمانی ۲۰ سوالی بوده است که توسط نیهوف و مورمن (۱۹۹۳) تهیه شده است. مدیریت استعداد نیز بر اساس چارچوب نظری در ۶ بعد انتخاب و به کارگماری، یادگیری و پرورش، مدیریت عملکرد، نظام جبران خدمت، پرداخت بر مبنای عملکرد و جانشین پروری مورد سنجش قرار گرفته است. روایی محتوایی پرسشنامه با استفاده از نظر متخصصان و کارشناسان حوزه مدیریت رفتار سازمانی مورد تایید قرار گرفت. همچنین برای سنجش پایایی پرسشنامه از روش همسانی درونی ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد که ضریب آلفای بدست آمده ۸۰ درصد میباشد که حاکی از پایایی بالای ابزار پژوهش است. جهت آزمون معناداری فرضیه های تحقیق از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام استفاده گردید. نتایج بدست آمده نشان داد عدالت توزیعی به غیر از یادگیری و پرورش نیروی انسانی با سایر ابعاد مدیریت استعداد دارای رابطه مثبت و معناداری بوده است. عدالت رویه ای نیز با انتخاب و بهکارگیری،یادگیری و پرورش، مدیریت عملکرد، نظام جبران خدمت، پرداخت بر مبنای عملکرد و جانشین پروری رابطه مثبت و معناداری دارد. عدالت تعاملی نیز با انتخاب و بهکارگیری، یادگیری و پرورش، مدیریت عملکرد، نظام جبران خدمت ، پرداخت بر مبنای عملکرد و جانشین پروری رابطه مثبت و معناداری دارد.

کلیدواژه ها:

مدیریت استعداد ، پرورش نیروی انسانی ، عدالت توزیعی ، عدالت رویه ای ، عدالت تعاملی