بررسی تطبیقی مفهوم امامت با تاکید بر دیدگاه دو دانشمند معاصر

مفهوم امامت بر پایه قرآن و روایات، مقام وجوب اطاعت و دارا شدن حق امر و نهی است. برخی عالمان و مفسران شیعه با تاکید بر بعد تشریعی امامت، معنای آن را افتراض طاعت دانسته­اند و در مقابل شماری از اندیشمندان بعد تکوینی امامت را برجسته کرده و معنای آن را نوعی تصرف تکوینی در قلوب بندگان خدا و هدایت و ایصال آنان به مطلوب شمرده­اند. نگارنده با بررسی تطبیقی مفهوم امامت با تاکید بر دیدگاه دو اندیشمند معاصر یعنی آیهالله جعفر سبحانی به عنوان نماینده دیدگاه نخست و علامه سیدمحمدحسین طباطبایی به عنوان نماینده دیدگاه دوم چنین نتیجه گرفته است که دیدگاه آیهالله سبحانی با ظواهر و بلکه با نصوص قرآن و روایات سازگارتر است.

کلیدواژه ها:

امامت ، افتراض طاعت ، هدایت ، ایصال به مطلوب ، سبحانی ، جعفر ، طباطبایی ، سید محمدحسین.