رابطه سبک های فرزندپروری با اعتیاد به اینترنت: نقش واسطه ای هوش اخلاقی

زمینه: در دنیای دیجیتال امروز، به نظر می­رسد که مرز بین استفاده از تکنولوژی و سوء استفاده از آن به باریکی یک تار مو باشد. بسیار فراوانند افرادی که عادات افراطی اینترنتی و رفتارهای نابهنجار اخلاقی دارند. پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش واسطه­ای هوش اخلاقی در رابطه بین سبک­های فرزندپروری ادراک شده با اعتیاد به اینترنت دانشجویان استان قزوین انجام شد. روش: روش پژوهش همبستگی بود. جامعه آماری کلیه دانشجویان مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد دانشگاه­های استان قزوین در سال ۹۸ بود که از میان آنها نمونه ای با حجم ۲۷۰ نفر به روش نمونه­گیری تصادفی خوشه­ای انتخاب گردید. ابزار پژوهش، پرسشنامه­ های فرزندپروری بامریند (۱۹۷۲)، اعتیاد به اینترنت یانگ (۲۰۱۱) و هوش اخلاقی لینک و کی­یل (۲۰۱۱) بود. داده­ها با استفاده از آمار توصیفی، شامل شاخص­های جمعیت شناختی و آمار استنباطی، شامل الگوی تحلیل مسیر و آزمون سوبل، تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که هوش اخلاقی بین سبک­های فرزندپروری ادراک ­شده دانشجویان و اعتیاد به اینترنت آنها نقش میانجی­ دارد. بدین معنا که هوش اخلاقی با سبک­های فرزندپروری استبدادی و سهلگیرانه و اعتیاد به اینترنت رابطه معکوس معنادار، و با سبک فرزندپروری مقتدرانه (دموکراتیک) و عدم اعتیاد به اینترنت رابطه مثبت معنا دار دارد. همچنین مدل ارائه شده برای تعیین رابطه متغیرهای پژوهش از برازش مطلوب برخودار بود. نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش میتوان نتیجه گرفت که آموزش و ارتقاء سطح هوش اخلاقی می تواند به عنوان یک روش پیشگیری و یا حتی یک روش درمانی در قالب تکنیک های درمان شناختی-رفتاری برای اعتیاد اینترنتی مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

Parenting styles ، Internet addiction ، Moral intelligence ، سبکهای فرزندپروری ، اعتیاد به اینترنت ، هوش اخلاقی