فرآیند ترخیص بیمارستانی و بهبود آن

مقدمه: هر چه مراحل ترخیص زودتر انجام گیرد و بیمار زودتر تخت خود را خالی کند، مدت اقامت وی و زمان انتظار جهت بستری شدن بیماران دیگر کمتر می شود. به این ترتیب، نحوه استفاده از امکانات درمانی نیز تا حدی بهبود می یابد. فرآیند ترخیص، از زمانی که اجازه ترخیص صادر می شود تا زمانی که بیمار بیمارستان را ترک می کند، یکی از گلوگاه ها در فرآیند بیمارستانی است. در این مقاله، هدف، کاهش زمان انتظار بیماران جهت ترخیص از بیمارستان ها، و به طور خاص در بیمارستان الزهرای (س) اصفهان بود.   روش بررسی: در این پژوهش کاربردی و توصیفی- تحلیلی، برای داده های جمع آوری شده از واحدهای مختلف در فرآیند ترخیص بیماران بیمارستان الزهرای (س) اصفهان در تابستان ۱۳۸۶ ، یک مدل سیستم صف برازش شد. داده های مورد نیاز، زمان های شروع و پایان هر یک از فعالیت های مربوط به ترخیص بیماران در ساعات ۱۵-۱۰ در ده روز منتخب (مربوط به حدود دویست بیمار ترخیصی) بود که در جداول مربوط ثبت شد. پارامترهای لازم برای توزیع های تصادفی مورد نیاز از متوسط زمان های جمع آوری شده، به دست آمد. توزیع آماری مدت زمان های بین ترخیص و خدمات مختلف به کمک نرم افزار SPSS با استفاده از آزمون نیکویی برازش (Kolmogorov-Smirnov) احراز شد. سپس، بررسی نحوه خدمت رسانی قسمت های مختلف در فرآیند ترخیص، زمینه های بهبود روندها و کاهش زمان هایی که بیماران در مراحل مختلف می گذرانند با تحلیل شبکه صف مربوط انجام گرفت. یافته ها: با تحلیل مراحل کار روی مدل شبکه صف برای ترخیص، مشخص شد که مشکل مالی بیمار برای تسویه حساب، وجود فعالیت های غیرضروری، تاخیر در نوشتن خلاصه پرونده و تایید کارشناس بیمه، از جمله عوامل مهم در طولانی شدن زمان ترخیص بود. نتیجه گیری: به کمک مدل شبکه صف، سناریوهایی در زمینه اصلاح فرآیند و کاهش زمان تاخیر در ترخیص، که در بسیاری بیمارستان های دیگر نیز قابل کاربرد است، پیشنهاد شد. واژه های کلیدی: ترخیص بیمار؛ مدت اقامت؛ بیمارستان؛ ارزیابی فرایند