استفاده از فضاهای فرهنگی خاص جوانان با توجه به الزامات انرژی به منظور ارتقاء کیفیت روحیه جوانان شهر مشهد

هر جامعه ایده آل هایی دارد که فرهنگ وظیفه نشان دادن آنها را از طریق فرم عینیت می بخشد. معماری یکی از وجوهتجلی زندگی انسان در محدوده زمانی و مکانی خاص است که به عنوان نشانه ای از افکار، عقاید و روش زیست انسانبیانگر هویت اوست. معماری گذشته ایران، گر چه هنوز دستخوش تغییرات چشمگیر نشده بود، یک معیار و مشخصه ایبرای جامعه ایران محسوب میشد. این معماری با اهداف مختص، هویتی مستقل را برای آن تعریف می کند. ولی آنچهامروز شاهد آن هستیم یکنواختی است که در منظر شهری به چشم می خورد. هویت قربانی اصلی این تغییرات به شمارمی رود. مشغله اصلی این روزها رشد روزافزون جمعیت است که عامل تخصصی شدن حرفه ها، توجه کمتر به علم وآثار هنری و پیامدهای مختلف آن در جامعه است. چیزی که میتواند نقش اساسی در گسترش فرهنگ و روابط فرهنگیبرای جوانان ایفا کند مراکز فرهنگی است که بتواند پاسخگوی نیازهای این جامعه بوده و افراد را به مسیری هدایتکند که بتوانند ارتباطی مناسب با انسانهای دیگر و جهان پیرامون خود برقرار کنند. در مباحث معماری، پاسخگویی بهنیاز افراد در سایه فرهنگ جامعه میتواند همان تصرف محیط باشد که علاوه در برگرفتن برخی ویژگیهای معماریسنتی با تاکید بر ضرورت توجه به محیط پیرامون اثر معماری توازن معماری و محیط را هم بر خود اثر برای محیطقرارگرفته در آن ارزشمند و مفید انگاشته شده و به ویژگیهای خاص یک مکان و به کارگیری آنها در طراحی معاصربعد مکان و زمان توجه دارد.

کلیدواژه ها:

معماری فرهنگی ، مکان و زمان ، هویت ، مجموعه فرهنگی