روش بهبود طراحی فضای باز نیروگاه بر اساس شاخص آسایش حرارتی دمای معادل فیزیولوژیکی

نیروگاه ­ها از مهم ­ترین منابع ایجاد جزایر گرمایی هستند. مصرف روزافزون انرژی، تغییر عوامل حرارتی و ایجاد خرداقلیم ­ها، بر شرایط حضور افراد در فضاهای باز اثرگذار بوده و استفاده از این فضاها بسیار به درک حرارتی فرد از محیط بستگی دارد. بنابراین اهمیتی که در برقراری آسایش در فضاهای باز محیط­ های صنعتی و نیروگاهی احساس می ­شود، برای حضور طولانی ­تر و با کیفیت ­تر کارکنان در این دسته از فضاها، است. بررسی عملکرد حرارتی فضاهای باز در کاربری­ های گوناگون، در رابطه با رفتار خرداقلیمی آن ­ها، مورد ارزیابی­ های مختلفی قرار گرفته است، اما چنین پژوهشی و با هدف طراحی درست و اصولی در فضای باز نیروگاه ­ها در دسترس نیست. بنابراین پژوهش حاضر تلاش کرده است تا ضمن بررسی و شناخت ویژگی­ های ساختاری فضای باز نیروگاه نیشابور، از نرم ­افزار ENVI-met ۴  به منظور شبیه­سازی و سنجش شرایط خرداقلیم نیروگاه استفاده کرده و تغییرات پارامترهای اقلیمی شامل دمای هوا، رطوبت نسبی، سرعت باد، دمای متوسط تابشی و شاخص اقلیمی PET در گرم ترین روز (۲۳ تیر) و سردترین روز (۳۰ دی) مورد ارزیابی قرار دهد. نتایج نشان­ دهنده ­ی خروج شرایط حرارتی نیروگاه از محدوده­ ی آسایش حرارتی در این دو فصل و در زمان اداری است؛ و بر اساس طراحی ­های پیشنهادی، مشخص شد که می ­توان با کاهش تراکم پوشش گیاهی در جهت باد غالب، رطوبت را در مرکز سایت افزایش داده و با کاشت درختان خزان­ ناپذیر و با الگوی ضربدری در جهت بادهای سرد زمستانی، شرایط آسایشی را در مرکز سایت و مسیر پرتردد کارکنان افزایش دهیم.

کلیدواژه ها:

آسایش حرارتی ، فضاهای باز ، خرداقلیم ، شاخص PET ، نیروگاه ، اقلیم نیشابور