بررسی تاثیر ملاقات برنامه ریزی شده بر اضطراب و افسردگی بیمارستانی بیماران سندرم حاد کرونری بستری در بخش مراقبت های ویژه قلبی در بیمارستان بقیه ا...(عج)

مقدمه : اضطراب و افسردگی از مشکالت شایع بیماران سندرم کرونری حاد به هنگام بستری در بخش مراقبت های ویژه قلبی است. با توجه به اینکه معمولا در این بخش ها محدودیت ملاقات اعمال می شود این مطالعه با هدف تعیین تاثیر ملاقات برنامه ریزی شده بر اضطراب و افسردگی این بیماران انجام شده است. روش : این پژوهش از نوع نیمه تجربی است که برروی ۷۲ بیمار بستری در بخش مراقبت ویژه قلبی دربیمارستان بقیه الله(عج) انجام گرفت. نمونه ها با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس مبتنی بر هدف به صورت تصادفی در دو گروه آزمون و شاهد تقسیم شدند. برنامه ملاقات برنامه ریزی شده عبارت بود از اجرای سه نوبت ملاقات در روز در گروه آزمون، در مقابل یک نوبت ملاقات روتین برای گروه شاهد. اطلاعات با استفاده از پرسش نامه اضطراب و افسردگی بیمارستانی (HADS) روز اول و سوم بستری جمع آوری گردید. نتایج: میانگین نمره اضطراب در گروه آزمون به طور معنا داری در روز سوم بستری نسبت به روز اول کاهش یافت (P =۰/۰۲۱) در گروه شاهد میانگین نمره اضطراب کلی در روز سوم نسبت به روز اول تغییر معناداری را نشان نداد(p=۰/۱۰۲). میانگین نمره افسردگی در گروه آزمون، در روز سوم بستری نسبت به روز اول کاهش یافت (P= ۰/۳۸ ) ولی در گروه شاهد نمره افسردگی در روز سوم بستری نسبت به روز اول افزایش یافته بود (P=۰/۴۰۲ ). این تغییرات در هردو گروه معنا دار نبود. بحث: نتایج این تحقیق بیانگر تاثیر مثبت ملاقات برنامه ریزی شده در مقابل ملاقات محدود در کاهش سطح اضطراب و افسردگی بیمارستانی در بیماران قلبی است بنابراین اجرای چنین برنامه های ملاقاتی در این بخشها به منظور دستیابی به نتایج مراقبتی و بهبودی بهتر و سریعتر این بیماران توصیه میشود.

کلیدواژه ها:

ملاقات برنامه ریزی شده ، بخش مراقبت ویژه قلبی ، اضطراب ، افسردگی