سطح بندی روستاها بر اساس ریسک های مخازن و شبکه توزیع آب آشامیدنی (مطالعه موردی بخش مرکزی شهرستان مینودشت)

آب، از اصلی ترین نیازهای بشر و مایه حیات و علت شکل گیری بسیاری از سکونتگاه های روستایی در سطح زمین است. کمبود آب آشامیدنی سالم به ویژه در کشورهای جهان سوم از جمله کشور ما به عنوان معضلی اساسی شناخته می شود. عدم کنترل کیفیت و میزان برداشت و مصرف بی رویه آب می تواند معضل کمبود آب را تشدید کند و تهدیدهای جدی به بار آورد. از این رو لازم است ضمن اعمال سیاست های اصولی، به جنبه های مدیریتی مختلف این منبع حیاتی توجه شود. پژوهش حاضر با شناسایی و سطح بندی ریسک هایی که مخازن و شبکه توزیع آب آشامیدنی را در مراکز روستایی بخش مرکزی مینودشت تهدید می کنند، اقدام به اولویت بندی و سطح بندی این مراکز بر اساس میزان ریسک موجود در نگهداری و عرضه مخازن و شبکه توزیع آب آشامیدنی آن کرده است. از آنجا که یکی از وظایف دهیاران تامین آب آشامیدنی سالم و نظارت بر سلامت آب آشامیدنی روستاییان است، روش تحقیق در پژوهش حاضر توصیفی تحلیلی به شیوه پیمایشی انجام شده است. نمونه آماری مورد مطالعه، روستا هایی است که دارای دهیاری هستند. نهایتا این روستاها با استفاده از مدل تحلیل سلسله مراتبی AHP و رتبه بندی بر اساس تشابه به حل ایده آل (Topsis) اولویت بندی شدند و به پنج سطح شامل: روستاهای با ریسک بسیار بالا، روستا های با ریسک بالا، روستاهای با ریسک متوسط، روستاهای با ریسک کم، و روستاهای با ریسک بسیار کم، تقسیم شدند.

کلیدواژه ها:

آب آشامیدنی ، بخش مرکزی ، مدیریت ریسک ، مینودشت ، نواحی روستایی