اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیکی (آموزش مهارتها) بر خشم و تنظیم شناختی هیجان دانش آموزان دارای والد مبتلا به بیماری سرطان مقطع راهنمایی شهر ایلام

این پژوهش باهدف بررسی اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیکی (آموزش مهارت ها) بر خشم و تنظیم شناختی هیجان دانش آموزان دارای والد مبتلابه بیماری سرطان مقطع راهنمایی شهر ایلام انجام شد. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان دارای والد سرطان مقطع راهنمایی شهر ایلام بود که تعداد آن ها حدود ۳۵۰۰ نفر گزارش شده بود. از میان آن ها با روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۳۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب شد و در دو گروه آزمایش و کنترل (۱۵ نفر در گروه آزمایش و ۱۵ نفر در گروه کنترل) قرار داده شد. روش این پژوهش ازلحاظ هدف کاربردی و ازلحاظ شیوه اجرا، نیمه آزمایشی و به صورت طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. اطلاعات با دو روش کتابخانه ای و میدانی جمع آوری شد. برای جمع آوری اطلاعات در بخش میدانی از پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان (GERQ) و پرسشنامه خشم کودکان و نوجوانان نلسون (۲۰۰۰)، استفاده شد. افراد گروه آزمایش تحت ۸ جلسه رفتاردرمانی دیالکتیک قرار داده شدند و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. اطلاعات پژوهش با نرم افزار آماری SPSS تجزیه وتحلیل شد. جهت تحلیل فرضیه های پژوهش از روش آماری تحلیل کوواریانس چند متغیره استفاده شد. نتایج نشان دادند، رفتاردرمانی دیالکتیکی (آموزش مهارت ها) بر کاهش خشم دانش آموزان دارای والد مبتلابه بیماری سرطان مقطع راهنمایی شهر ایلام تاثیر دارد. نیز نتایج نشان داد، رفتاردرمانی دیالکتیکی (آموزش مهارت ها) بر تنظیم شناختی هیجان دانش آموزان دارای والد مبتلابه بیماری سرطان مقطع راهنمایی شهر ایلام تاثیر دارد

کلیدواژه ها:

رفتاردرمانی دیالکتیکی (آموزش مهارت ها) ، خشم ، تنظیم شناختی هیجان ، بیماری سرطان