‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬رابطه شوخ طبعی و سرسختی روانشناختی با اضطراب کرونا

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه شوخ طبعی و سرسختی روانشناختی با اضطراب کرونا انجام شد. روش پژوهش توصیفی همبستگی بود. جامعه آماری این تحقیق شامل زنان متاهل ۲۵ تا ۴۵ سال منطقه یک شهر تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۱بود. حجم نمونه براساس فرمول کرامر، به ازای هر سطح پیش بینی کننده ۴۰-۲۵ نفر نمونه در نظر گرفته شد که در نتیجه نمونه مناسب ۱۷۵ نفر=۲۵*۷ به دست آمد و با احتمال ریزش ۲۰۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های سخت رویی کوباسا (۱۹۸۶)، اضطراب کرونا علیپور و همکان (۱۳۹۸) و شوخ طبعی مارتین (۲۰۰۳) بود. تحلیل داده ها با آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه انجام شد. یافته ها نشان داد، بین اضطراب کرونا با مبارزه جویی، کنترل، نمره کلی سرسختی و سبک شوخ طبعی پیوندجویی ارتباط معناداری وجود دارد. سبک شوخ طبعی پیونددهنده بصورت منفی و معکوس و سبک شوخ طبعی خودکاهنده هم بصورت مثبت و مستقیم اضطراب کرونا را در بین زنان متاهل مورد پیش بینی قرار می دهد. همچنین مولفه کنترل بصورت منفی و معکوس اضطراب کرونا را در بین زنان متاهل پیش بینی می کند. بر اساس یافته های فوق می توان نتیجه گرفت، متغیرهای شوخ طبعی و سرسختی روانشناختی در زنان متاهل، می تواند در میزان اضطراب ناشی از بیماری کرونا نقش موثری داشته باشد.

کلیدواژه ها:

شوخ طبعی ، سرسختی روانشناختی ، اضطراب کرونا.