مقایسه خودکارآمدی، انگیزه پیشرفت و رفتار سازشی در بین دانش آموزان کلاس های چند پایه و عادی در مدارس ابتدایی

هدف پژوهش حاضر، مقایسه خودکارآمدی، انگیزه پیشرفت و رفتار سازشی دانش ­آموزان کلاس ­های چند­پایه با دانش ­آموزان کلاس­های تک­پایه دوره ابتدایی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش ­آموزان کلاس­ های پنجم و ششم ابتدایی دبستان­ های دخترانه و پسرانه روستایی شهرستان بویین­­ زهرا در سال تحصیلی ۹۹-۱۳۹۸ بود. با استفاده از روش نمونه ­گیری طبقه ­ای ۱۱۸ دانش­آموز از کلاس­ های چند­پایه و ۲۰۲ دانش­آموز از کلاس ­های تک ­پایه انتخاب شدند. به منظور جمع ­آوری داده ­ها، از پرسشنامه­ های خودکارآمدی شرر و همکاران (۱۹۸۲)، انگیزه پیشرفت هرمنس (۱۹۷۰) و مقیاس رفتار سازشی لیمبرت (۱۹۷۴) استفاده شد. داده ­های گردآوری شده به کمک شاخص ­های آمار ­توصیفی (شاخص ­های گرایش ­مرکزی و پراکندگی) و آمار استنباطی (تحلیل واریانس چندمتغیره) تجزیه و تحلیل شد. یافته­ها نشان داد اگرچه خودکارآمدی دانش ­آموزان کلاس­ های تک­ پایه بیشتر از دانش ­آموزان کلاس ­های چند­پایه است، لیکن این تفاوت معنادار نیست. همچنین، دانش ­آموزان کلاس ­های تک ­پایه دارای انگیزه پیشرفت بالاتری می­باشند و دانش ­آموزان کلاس ­های چندپایه از رفتار سازشی بالاتری برخوردارند. بنابراین، توجه به ویژگی­های کلاس­های مذکور می ­تواند در پیشرفت همه­ جانبه دانش ­آموزان موثر باشد.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی ، انگیزه پیشرفت ، رفتار سازشی ، مدارس چندپایه