پیش بینی خودمهارگری نوجوانان بر اساس ساختار قدرت در خانواده و وابستگی به شبکه های اجتماعی

مقدمه و هدف: سالهای نوجوانی مرحله ی مهم و برجسته ی رشد و تکامل اجتماعی و روانی فرد به شمار می رود. هدف از پژوهش حاضر پیش بینی خودمهارگری نوجوانان بر اساس ساختار قدرت در خانواده و وابستگی به شبکه های اجتماعی بود.روش:این پژوهش از نوع توصیفی و همبستگی می باشد. نمونه آماری ۲۰۰ نفر از دانش آموزان مقطع متوسطه ی دوره اول که به روش نمونه گیری خوشه ای مرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه خودمهارگری تانگنی و همکاران، وابستگی به شبکه های اجتماعی مقیمی و لطیفی و ساختار قدرت در خانواده مهدوی و صبوری بود. داده های حاصل از پرسشنامه ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه و نرم افزار SPSS-۲۵مورد تحلیل قرار گرفتند.نتایج: یافته ها حاکی از آن بود که ساختار قدرت در خانواده (۰۰۳/۰ P< و ۲۱/۰ = β )، خودمهارگری را به صورت مثبت و معنادار پیش بینی می کند. متغیر وابستگی به شبکه های اجتماعی توانست ۱۳درصد از تغییرات مربوط به خودمهارگری نوجوانان را پیش بینی نمایند (۰۰۱/۰ P< و ۳۷/۹= F). همچنین، بعد فردی (۰۰۱/۰ P< و ۲۹/- = β )، خودمهارگری را به صورت منفی و معنادار پیش بینی می کند و ابعاد اجتماعی و فرهنگی قادر به پیش بینی خودمهارگری نوجوانان نبودند.نتیجه گیری: به طور کلی نتایج نشان می دهد که ساختار قدرت در خانواده و وابستگی به شبکه های اجتماعی قادر به پیش بینی خودمهارگری نوجوانان می باشد.

کلیدواژه ها:

خودمهارگری ، ساختار قدرت در خانواده ، وابستگی به شبکه های اجتماعی