اثربخشی درمان پذیرش و تعهد بر خودمراقبتی، تحمل پریشانی و بنیانهای اخلاقی زنان

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی درمان پذیرش و تعهد بر خودمراقبتی، تحمل پریشانی و بنیانهای اخلاقی زنان انجام شد. پژوهش حاضر ازنظر یک تحقیق کاربردی و ازنظر شیوه اجرا یک پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیشآزمون و پسآزمون با گروه کنترل و آزمایش بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه زنان مراجعهکننده به مراکز مشاوره شهرستان تنکابن بود که در سال ۱۴۰۲ به این مراکز مراجعه کردند. از بین جامعه آماری مذکور ۴۰ نفر به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و بهصورت تصادفی به دو گروه ۲۰ نفری آزمایش و کنترل تقسیم شدند. ابزارگردآوری اطلاعات در این پژوهش پرسشنامه های استاندارد خودمراقبتی، تحمل پریشانی و بنیانهای اخلاقی بود. یافته های این پژوهش نشان داد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خودمراقبتی، تحمل پریشانی و بنیانهای اخلاقی زنان تاثیر معناداری دارد .(P<۰/۰۵) با توجه به ضریب اتای به دست آمده؛ درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بیشترین تاثیر را بر خودمراقبتی زانان داشته است. در پایان این پژوهش پیشنهاد شده است که مارکز درمانی و مشاوره از روش درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد جهت بهبود خودمراقبتی، تحمل پریشانی و بنیانهای اخلاقی استفاده نمایند.

کلیدواژه ها:

درمان پذیرش و تعهد ، خودمراقبتی ، تحمل پریشانی ، بنیانهای اخلاقی