اثربخشی بازی درمانی مبتنی بر رویکرد شناختی رفتاری بر سازگاری اجتماعی کودکان دبستانی دارای اضطراب جدایی

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی بازیدرمانی مبتنی بر رویکرد شناختی- رفتاری بر سازگاری اجتماعی کودکان دبستانی دارای اضطراب جدایی در شهرستان الیگودرز انجام گرفته است. در پژوهش حاضر از روش آزمایشی استفاده شده است و طرح تحقیق از نوع پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری یک ماهه با گروه کنترل میباشد؛ در این پژوهش جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان ابتدایی کلاس اول شهر الیگودرز در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ است. روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای است. به این صورت که شهر به ۴ ناحیه تقسیم میشود و از هر ناحیه یک مدرسه انتخاب شد و سپس پس از احراز ملاکهای ورود به مطالعه ۴۵ نفر از آنها انتخاب شدند؛ که بهطور تصادفی به دو گروه آزمایش ۱۵) نفر) و کنترل ۱۵) نفر) تقسیم شدند. گروه آزمایش هفت جلسه مداخله بازیدرمانی به شیوه CBT هفتهای یک جلسه و به مدت ۴۵ دقیقه دریافت کرد. در این مدت گروه کنترل به کارهای متداول خودپرداخت. پس از اتمام جلسات بازی درمانی بار دیگر پس آزمون از هر دو گروه اخذ گردید. ابزار پژوهش شامل مقیاس اضطراب کودکان اسپنس، پرسشنامه علائم مرضی کودکان و پرسشنامه رفتاری کودکان مایکل راتر بود. نتایج نشان دادد که بین نمره های سازگاری اجتماعی در گروه های آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد (p>۰/۰۵) همچنین بین میانگین نمرات این متغیرها در مراحل پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری تفاوت معناداری به دست آمد(.(p>۰/۰۵ با توجه به نتایج پیشنهاد می شود که مدیران مراکز پیش دبستانی با مشاوران و روانشناسان محیط را جوری طراحی کنند که بتوان در جهت بهبود سازگاری کودکان قدم برداشت.

کلیدواژه ها:

بازی درمانی مبتنی بر رویکرد شناختی- رفتاری ، سازگاری اجتماعی ، کودکان دبستانی ، اضطراب جدایی