اثربخشی روش تدریس همیاری و سنتی بر مهارت های اجتماعی دانش آموزان دختر ابتدایی شهر شوش

پژوهش حاضر به منظور بررسی تاثیر تدریس به روش همیاری در مقایسه با تدریس سنتی بر رشد مهارت های اجتماعی دانش آموزان دانش آموزان دختر ابتدایی شهر شوش، اجرا شده است. روش پژوهش از نوع شبه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون می باشد. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانش آموزان دختر پایه سوم ابتدایی شهر شوش تشکیل داده است، که به روش نمونه گیری در دسترس ۱۳ دانش آموز در گروه گواه و ۱۳ دانش آموز در گروه کنترل جایگزین شدند. ابزار مورد استفاده پرسشنامه مهارت های اجتماعی (فرم معلم) میباشد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند. نتایج حاصل از اجرای این آزمون حاکی از تاثیر مثبت و معنادار متغیر مستقل (آموزش به روش همیاری نسب به روش سنتی) بر متغیر وابسته (مهارت های اجتماعی) است که بدین ترتیب فرضیه پژوهش مورد تایید قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

تدریس همیاری ، مهارت های اجتماعی ، تدریس سنتی