مولفه های نوفهم گرایی و امکان سنجی آن ها در نظام برنامه درسی ایران

مسئله مورد نیاز در برنامه درسی تشخیص عمومی کم بنیگی و فقر شناخت شناسی است که برنامه درسی فعلی در آن گرفتار آمده است رفع این وضعیت منوط به آگاهی انتقادی و جامع فعالان حوزه نسبت به برنامه هایدرسی مرسوم است زیرا رویکردهای متداول (سنتی و ادراکی تجربی نه تنها تاثیر محدود کننده ای بر پیشرفت تفکر برنامه درسی دارند بلکه درسی که همچنین به مراتب ممکن است تاثیر مخربی نیز بر سر راه امکان های نو در برنامه درسی ایجاد کنند از این رو ما نیاز داریم جهت گیری های جدیدی را در برنامه درسی اتخاذ کنیم که به ما این اجازه را بدهند که با اتکاه به رویکردهای چندگانه از نگاه تونلی به برنامه درسی خارج شویم پارادایمنوفهمی جزء جدیدترین و آخرین دیدگاه های مطرح در عرصه معاصر برنامه است که علاوه بر توجه به ارزش های فنی، علمی و سیاسی؛ ارزش های زیبا شناسانه و اخلاقی فعالیت های آموزشی که در رویکردهای سنتینادیده گرفته می شود را مبنا قرار می دهد. اغلب فعالیت های تربیتی امروزین نظم مکانیکی از جهان را به یادگیرندگان منتقل می کنند که غالبا بی معنی کم معنی یا دارای معانی روتین و تکراری هستند. پارادایم نوفهمی به جای این معانی کم ارزش، در فعالیت های تربیتی تاکید بیشتری روی معانی عمیق تر و معانی زیست شده ای دارد که مربیان در کلاس درس نشانه گذاری می کنند.

کلیدواژه ها:

نوفهم گرایی ، امکان سنجی ، برنامه ریزی درسی