اثر بیوپرایمینگ بر مولفه های جوانه زنی و رشد گیاهچه گاوزبان (Borago officinalis L.) تحت تنش خشکی

به منظور بررسی تاثیر بیوپرایمینگ بر مولفه های جوانه زنی و رشد گیاهچه ای گاوزبان، آزمایشی به صورت فاکتوریل با طرح پایه کاملا تصادفی در سه تکرار انجام گردید. فاکتورهای مورد بررسی شامل ۴ سطح تنش خشکی (۰، ۴- ، ۸- و ۱۲- بار) و بیوپرایمینگ در ۴ سطح (تلقیح بذور با کودهای زیستی نیتروکسین، بیوفسفات، نیتروکسین + بیوفسفات و عدم تلقیح) بود. بر اساس نتایج تحقیق صفات مورد بررسی مانند درصد و سرعت جوانه زنی بذر، طول و وزن خشک ریشه چه، ساقه چه و گیاهچه و شاخص بنیه گیاهچه تحت تاثیر تیمارهای آزمایش قرار گرفتند. با افزایش تنش خشکی درصد و سرعت جوانه زنی به صورت معنی داری کاهش یافت و در ۱۲- بار به صفر رسید. بالاترین درصد و سرعت جوانه زنی به ترتیب در شرایط بدون تنش به ترتیب با ۹۳ درصد و ۴/۳۳ تعداد در روز مشاهده گردید. در بین تیمارهای بیوپرایمینگ نیز تلقیح بذور با نیتروکسین + بیوفسفات و تیمار نیتروکسین از عملکرد بالاتری برخوردار بودند. تیمار نیتروکسین + بیوفسفات نسبت به تیمار شاهد (عدم تلقیح) وزن خشک گیاهچه را در تنش خشکی ۴- و ۸- بار به ترتیب ۲/۲۸ و ۳۰ درصد افزایش داد. نتایج این تحقیق حاکی از آن است تلقیح بذور با کودهای زیستی موجب بهبود خصوصیات جوانه زنی و رشد گیاهچه ای گاوزبان در تنش خشکی می گردد.

کلیدواژه ها:

بیوپرایمینگ ، تنش خشکی ، جوانه زنی ، گاوزبان