بررسی تغییرات زمانی و مکانی شاخص های کیفیت آب در خور موسی

خورها اکوسیستم های ساحلی هستند که به دلیل خدمات و تولیدات مختلف آن ها، نیازمند مدیریت و حفاظت منسجم هستند. خور موسی یکی از مهمترین و بزرگترین خورهای شمال خلیج فارس است که توسط صنایع و مراکز جمعتی مختلف محصور شده است. در این مطالعه، کیفیت آب خور موسی در ۸ ایستگاه مختلف در دو فصل تابستان و زمستان خو ر برداشت و مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج حاصل از پهنه بندی خصوصیات کیفی آب و مقایسه آن با آزمون مان -ویتنی نشان داد که افزایش معنی دار دمای آب در فصل تابستان (p-value=۰/۰۰۰؛ Z=-۱/۶۱۸)، موجب افزایش شوری آب و همچنین مصرف اکسیژن محلول (p-value=۰/۰۰۳) توسط موجودات زنده در زیستگاه های خور شده است. با کاهش نرخ فعالیت های متابولیکی آب در فصل زمستان، مقدار نیترات و فسفات آب نیز کاهش محسوسی نسبت به فصل تابستان از خود نشان داد. وجود صنایع فراوان و مراکز سکونتگاهی در پیرامون خور موسی که پساب آنها به طور مستقیم به درون خور رها می شود نقش مهمی در این تغییرات دارد؛ بنابراین پایش مداوم کیفیت آب و آگاهی از تغییرات زمانی و مکانی آن اطلاعات ارزشمندی در مورد مدیریت و حفاظت این اکوسیستم در اختیار قرار می دهد.

کلیدواژه ها:

مقایسه میانگین ، معکوس فاصله وزنی ، میانیابی