بررسی میزان اعتماد اجتماعی شهروندان و پلیس و عوامل مرتبط با آن مطالعه موردی : شهر کرمان

بررسی منابع و ماخذ مربوط به اعتماد اجتماعی نشان می دهد که به این مفهوم از دیدگاههای مختلف روانشناسی اجتماعی ، جامعه شناختی و معرفت شناختی پرداخته شده است .در حوزه روانشناختی و روانشناسی اجتماعی ، اعتماد به عنوان ویژگی فردی مطرح می شود و بر احساسات، عواطف و ارزشهای فردی تاکید می گردد و در بررسی اعتماد تئوری های شخصیت و متغیرهای فردی مورد توجه قرار می گیرد.براساس دیدگاه روانشناسی اجتماعی اعتماد نوعی احساس فردی نسبت به امری است که مورد تایید است .به این ترتیب اعتماد را می توان نگرشی مثبت نسبت به فرد یا امری خارجی دانست . اعتماد مبین نوع ارزیابی ما از پدیدهای است که با آن مواجهیم و همواره مثبت است .چه اگر اعتماد برابر با پذیرش امر متقابل باشد، پذیرش مثبت است .در مباحث روانشناسی اجتماعی و مناسبات فرد و جامعه ، اعتماد در سطح افراد نسبت به افراد یا پدیدههای بیرونی سنجیده می شود.پس اعتماد نسبت به چیزی یا کسی است لذا اعتماد یک فرآیند است که یک بعد آن اعتماد اجتماعی است و یک بعد آن اعتماد فردی و در بر این اساس از اعتماد کننده و اعتماد شونده صحبت می شود(محسنی تبریزی ، ۱۳۸۰).امروزه پلیس یکی از ارکان مهم حکومت است که برقراری نظم و امنیت در جامعه را بر عهده دارد و برای ایفای نقش مهم و حساس خود نیاز به همکاری و مشارکت مردمی داشته و این امر بدون جلب اعتماد مردم تحقق نمی یابد. بنابراین ، یکی از طرح های ایجاد محیطی امن و تامین احساس امنیت مردم، جلب اعتماد شهروندان به پلیس به عنوان یکی از کارگزاران مهم حکومتی است . از سوی دیگر به هر میزان پلیس در تولید امنیت و حفظ آن موفق عمل کند و اعتماد مردم را جلب کند به مرزهای محبوبیت نزدیک تر می شود . یعنی برای تحقق مطلوبیت دو شاخص عمده وجود دارد ، یکی میزان موفقیت پلیس در انجام ماموریت هایش که تولید امنیت ، آرامش و آسایش می کند و دیگری اعتماد سازی در مردم است (انعام، ۱۳۸۱).