اهمیت تربیت دینی دانش آموزان

بحث از دخالت دین در تربیت و ارتباط آن دو را با یک دیگر به عنوان امری حاشیه ای تلقی کردند(همان، ص ۱۱). برخی از صاحبنظران بر لزوم جدایی کامل دین از تربیت پافشاری می کنند. به نظر آنها، دین نمی تواند چیزی را برای حوزه تعلیم و تربیت به ارمغان بیاورد،و »هر گونه تاثیر پذیری نظام تعلیم و تربیت را از دین امری کهنه ، قدیمی و متعلق به عصر تفوق ما وراء الطبیعه و خرافات بر عقل و علم می دانند. آنها چنین ادعا می کنند که بشر با تمسک به پیشرفتهای عقل و شناخت دقیق تر خود، ظرفیت مناسبتری برای برنامه ریزی و پیشبرد امور مربوط به خویش دارد« (رمضانی و اصغری ، ۱۳۹۲). برخی محققان در ریشه یابی چنین رویکردی نسبت به دین ، بر آن هستند که در قرون وسطا، انسان به نام دین » زیر شکنجه و ستم و اذیت و آزار قرار می گرفت . این امر باعث شد که در این دوران کسانی چون روسو۱ و لاک۲ ضمن تاکید بر آزادی انسان بر اساس عقل و منطق ، با هرگونه نظارت دینی بر فرایند تربیت مخالفت کننده (بناری ، ۱۳۹۶). طبق دیدگاه مخالفان نقش دین در تعلیم و تربیت ، اکنون با رفع بسیاری ابهامات از زندگی انسان و ارائه چهره ای منفی از کارکرد بسیاری از آموزه های خرافی در طول اعصار گذشته ، تمسک به سنتهای کهنه و قبول نقش آنها در ساخت شخصیت انسان، به منزله فرو گذاری بینش جدید و انحراف انسان از رشد و پیشرفت و دست و پا زدن در ابهامات غیر قابل حل است ( مشایخی راد، ۱۳۸۵، ص ۹). هرست ضمن محدود کردن نقش دین در تعلیم و تربیت ، بر این مدعاست که اصطلاح »تربیت دینی « را نمی شود به کل تربیت اطلاق کرد: »اصطلاحات »تربیت دینی «، »تربیت ریاضی «، »تربیت بدنی و غیره، همیشه به عناصر فرعی کاملا خاصی ، ذیل »تربیت « چون یک کل ، اشاره دارد و به طور معمول، عنوانی برای یکی از عرصه های متعدد و موضوعات برنامه درسی است . اصطلاحی چون »تربیت دینی «، هرگز به دیدگاه خاصی درباره کل تعلیم و تربیت ، همچون تربیت اسلامی ، تربیت مارکسیستی و تربیت پیشرفت گرا اشاره ندارد)«هرست به نقل از باقری ، ۱۳۹۲ ص ۹۲).

کلیدواژه ها:

تربیت دینی واسلامی ، سند تحول دانش آموزان