اثرپذیری روش تدریس مشارکتی در پیشرفت یادگیری دانش آموزان

آموزش علوم، شیوه کسب اطلاعات و به روز کردن و پردازش آن ها است. به عبارت دیگر علاوه بر این که اطلاعات، فعالیت های علمی، ارزش ها و فرهنگ اجتماعی را شامل است، راه به دست آوردن اطلاعات، ارزش ها و فرهنگ اجتماعی را از طریق انواع فعالیت های علمی توسط فرد یا با کمک دیگران و با استفاده از یافته های دیگران و سپس آزمایش مجدد برای دستیابی به آن یافته ها شامل می شود. اگر دانش آموزی نتواند دانش و مهارت های خود را در تعامل با دیگران به کار برد، دانش و مهارتش برای او هیچ فایدهای نخواهند داشت. اگر یک مهندس، منشی، حسابدار معلم یا مکانیک از مهارت های مشارکتی الزم برای کاربرد دانش و مهارت های فنی خود در ارتباط با همکاران، خانواده و جامعه و دوستان نتواند بهره مند شوند، تربیت چنین فردی بیهوده خواهد بود. منطقی ترین روش برای تاکید بر کاربرد مهارت های مشارکتی در موقعیت های کاری، سازمان دهی بخش اساسی موقعیت های یادگیری تحصیلی به طور مشارکتی است. در این صورت دانش آموزان با بهره گیری از کار مشارکتی با همکلاسان خود خواهند توانست مهارت ها و دانش فنی لازم را در موقعیت های عملی آتی بیاموزند. هیچ چیز برای یک فرد مهم تر از آموختن به کارگیری دانش خود در تعاملات مشارکتی با دیگران نیست.

کلیدواژه ها:

مشارکتی ، مهارت ، معلم ، یادگیری ، پیشرفت ، دانش آموز.