رابطه تاب آوری با طرحواره های ناسازگار اولیه در زوجین متقاضی طلاق (مطالعه موردی: شهر تهران)

تحقیق حاضر با هدف بررسی رابطه تاب آوری با طرحواره های ناسازگار اولیه در زوجین متقاضی طلاق در شهر تهران انجام شده است. در پژوهش حاضر که به شیوه توصیفی - همبستگی و پیمایشی انجام شده است، تعداد ۱۰۶ نفر از زوجین متقاضی طلاق مراجعه کننده به دادگاه های خانواده تهران به شیوه نمونه گیری در دسترس انتحاب شدند. در این پژوهش به منظور بررسی میزان تاب آوری زوجین متقاضی طلاق از پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون و به منظور بررسی طرحواره های ناسازگار اولیه از پرسشنامه یانگ استفاده شد. در نهایت داده ها در نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد. نتایج حاصل از بررسی تاب آوری زوجین متقاضی طلاق نشان داد میانگین نمره تاب آوری معادل ۳۷ است که نشان دهند تاب آوری پایین افراد شرکت کننده در تحقیق است. همچنین افراد بیشترین طرحواره ناسازگار اولیه را به ترتیب در طرحواره معیارهای سرسختانه، ایثارگری و استحقاق داشتند. نتایج تحلیل رگرسیون همزمان نشان داد ۲۶ درصد از واریانس مربوط به تاب آوری به وسیله طرحواره های ناسازگار اولیه تبیین می شود. از بین متغیرهای طرحواره های ناسازگار اولیه، طرحواره رهاشدگی/ بی ثباتی، بی اعتمادی /بدرفتاری، نقص/شرم، و ایثارگری با اطمینان ۹۹ درصد می توانند تغییرات مربوط به تاب آوری را پیش بینی کنند. پیشنهاد می شود از زوجدرمانی بر مبنای طرحواره درمانی جهت افزایش تاب آوری زوجین و حل مشکلات مربوط به طرحواره های ناسازگار استفاده گردد.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، طرحواره ، طرحواره های ناسازگار اولیه ، زوجین متقاضی طلاق.