بررسی اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر کاهش پرخاشگری و افزایش ارتباط سازمانی در بین کارمندان شهرداری های استان اصفهان

هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر کاهش پرخاشگری و افزایش ارتباط سازمانی در بین کارمندان شهرداری های استان اصفهان بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه گواه و آزمایش بود. جامعه آماری پژوهش شامل کارمندان شهرداری های شهر اصفهان در سال ۱۳۹۸ بودند که از بین آنها به شیوه نمونه گیری هدفمند و در دسترس تعداد ۳۰ نفر انتخاب شده و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند، ابتدا هر دو گروه به وسیله پرسشنامه های پرخاشگری باس و پری (۱۹۹۲) و پرسشنامه ارتباط سازمانی رابینز (۲۰۰۰) مورد پیش آزمون قرار گرفتند و سپس هشت جلسه آموزش ذهن آگاهی برای گروه آزمایش برگزار شد، پس از برگزاری و اتمام جلسات آموزشی، بار دیگر هر دو به وسیله همان آزمونها مورد ارزیابی قرار گرفتند؛ جهت تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۵ و روش تحلیل کو واریانس استفاده شد. نتایج نشان داد تاثیر شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر کاهش پرخاشگری در بین کارمندان شهرداری های استان اصفهان (p<۰/۰۵) معنی دار است؛ همچنین تاثیر شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر افزایش ارتباط سازمانی در بین کارمندان شهرداری های استان اصفهان (p<۰/۰۵) معنی دار است. در ارتباط با مولفه های پرخاشگری، نتایج نشان داد اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر کاهش ابعاد پرخاشگری کلامی((p<۰/۰۵ ، خشم (p<۰/۰۵) و خصومت (p<۰/۰۵) معنادار بوده است. در ارتباط با مولفه های ارتباط سازمانی نتایج نشان داد اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر افزایش ابعاد گوش دادن فعال (p<۰/۰۵) و کنترل هیجانات((p<۰/۰۵ معنادار بوده است.

کلیدواژه ها:

شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی ، پرخاشگری ، ارتباط سازمانی.