بررسی اثربخشی روش تدریس معکوس بر انگیزش پیشرفت دانش آموزان

پژوهش حاضر با موضوع اثربخشی روش تدریس معکوس بر انگیزش پیشرفت دانش آموزان در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ در شهر مشهد و در منطقه تبادکان انجام شده است. طرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی به صورت پیش آزمون- پس آزمون است. جامعه آماری این پژوهش شامل دانش آموزان ابتدایی پایه پنجم دبستان دخترانه زنده یاد سعید خدادادی است که تعداد آن ها ۱۸۵ نفر می باشد؛ با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس ۹۰ دانش آموز به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه انگیزش پیشرفت هرمنس بود، گروه آزمایش به مدت یک ماه بر اساس روش تدریس معکوس آموزش ها را دریافت کردند. جهت تحلیل اطلاعات از نرم افزار SPSS-۲۰ و آزمون های توصیفی و استنباطی استفاده شد. به منظور بررسی تفاوت دو گروه آزمایش و شاهد و تعیین معنی داری فرضیه های تحقیق از کوواریانس استفاده گردید. یافته ها نشان داد که روش تدریس معکوس بر انگیزش پیشرفت دانش آموزان تاثیرگذار است.

کلیدواژه ها:

روش تدریس معکوس ، انگیزش پیشرفت تحصیلی ، پایه پنجم ابتدایی