تعیین رابطه میزان کمال گرایی والدین با افت تحصیلی دانش آموزان دبیرستان ستوده شهر تهران (مطالعه موردی)

هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین رابطه میزان کمال گرایی والدین با افت تحصیلی دانش آموزان دبیرستان ستوده شهر تهران می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه ۱۴ تا ۱۶ ساله دبیرستان ستوده شهر تهران که در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ مشغول به تحصیل هستند، می باشد که در مجموع ۱۲۰ نفر بودند. تعداد اعضای نمونه ۱۰۰ نفر در نظر گرفته شده که به صورت نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. اطلاعات اصلی این پژوهش با استفاده از مقیاس کمال گرایی هویت و فلویت (۱۹۹۱) بدست آمد. همچنین برای سنجش افت تحصیلی از معدل کارنامه ی ماهانه ی نوبت دوم آنان استفاده شد. در تجزیه و تحلیل اطلاعات از آمار توصیفی (شاخصهای مرکزی، پراکندگی) و آمار استنباطی ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده شد. نتایج پژوهش از طریق آزمون همبستگی و رگرسیون، حاکی از آن بود که بین کمال گرایی والدین و افت تحصیلی دانش آموزان رابطه وجود دارد و کمال گرایی والدین، پیشبینیکنندهی افت تحصیلی دانش آموزان دبیرستان ستوده شهر تهران است.

کلیدواژه ها:

کمال گرایی والدین ، کمال گرایی خودمدار ، کمال گرایی دیگرمدار ، کمال گرایی اجتماع مدار ، افت تحصیلی