بررسی تاثیر رنگ و فعالیت های گروهی بر یادگیری و تعاملات اجتماعی کودکان کار

هدف از انجام پژوهش حاضر طراحی مرکز کودکان کار اهواز با رویکرد ارتقاء خلاقیت و تعاملات اجتماعی می باشد. بسیاری از پژوهش های حوزه کودک به وجه اکتسابی رشد و یادگیری می پردازد. فلسفه های متنوع آموزشی نظیر تجربه گرایی، طبیعت گرایی، رفتارگرایی و. . . نتیجه همین پژوهش ها است. دیدگاه های نوین از جمله آموزش خلاق، یادگیری بازی محور و یادگیری فرآیندی را مبتنی بر خلاقیت و ابتکار کودک می دانند که تحت تاثیر محیط فیزیکی و اجتماعی شکل می گیرد. کودکان جهت رشد نیاز به شناخت توانایی ها و نیازهای روحی و جسمی و پتانسل درونشان دارند که بتوانند آزادانه در آن فعالیت کنند کودکان کار به دلیل عدم ایمنی و امنیت محیط شهری از این مهم محروم هستند. در پی طراحی شیوه های یادگیری فوق، خلق فضاهایی برای میزبانی آنها ضروری است. در طراحی معماری، سلایق، علایق، عملکرد و کاربری ساختمان متناسب با شرایط محیطی در نظر گرفته می شود. در سالهای دورتر خانه بستری اجتماعی و عاطفی برای رشد و تعالی کودک فراهم می ساخت و دوره بلندمدتی از کودکی را در بر می گرفت. در مطرح کردن این فرضیه تلاش بر آن بوده است تا فضایی صرفا برای کودکان کار و با در تاکید بر بهره گیری از قابلیت های محیطی و آموزشی موثر بر ذهن و رفتار کودکان کار و رویکردی جهت ارتقاء و شکوفایی خلاقیت، تعاملات اجتماعی و همین طور تاثیری در غالب ساخت فضایی با عنوان خانه رشد بر شکل گیری بهتر شخصیت آسیب پذیر کودکان کار گذاشت.

کلیدواژه ها:

طراحی ، مرکز کودکان ، اهواز ، رویکرد ارتقاء خلاقیت ، تعاملات اجتماعی.