تحلیل شاخص های مدیریت یکپارچه شهری بر استراتژی توسعه (cds) (مورد پژوهش: شهرداری منطقه ۹ شیراز)

خشک بودن، ایستایی، بلند مدت بودن و غیر منعطف بودن طرح های جامع و تفضیلی و عدم انطباق آن ها با شرایط موجود در زمانی که سرعت تغییرات به تندی صورت می گیرد عملا کارکرد آن ها را ساقط کرده است. برای برون رفت از این مسئله طرح های توسعه شهری با توجه به میزان بالای مشارکت ذی نفعان به نظر می رسد می تواند راه حلی برای جایگزینی طرح های فعلی باشد. از این رو بهبود شاخص ها و پارامتر های طرح های توسعه شهری قبل از اجرای آن امری اجتناب ناپذیر می باشد. با در نظر گرفتن شرایط و ویژگی های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی هر شهر، پیاده سازی موفق راهبرد توسعه شهر بیش از عاملی منوط به فراهم بودن، توافق و مشارکت بازیگران کلیدی و مدیریت یکپارچه شهری و ایجاد سازمان مناسب اجرایی است. با توجه به اهمیت موضوع در این تحقیق به بررسی نقش مدیریت یکپارچه شهری بر استراتژی توسعه شهرداری منطقه ۹ شیراز پرداخته می شود. روش این تحقیق از نوع توصیفی- تحلیلی است. جامعه آماری مورد مطالعه در این تحﻘیق همه شهروندان منطقه ۹ شیراز و ۶۰ نفر از کارشناسان و متخصصین در امور شهری شهر شیراز در فاصله زمانی یکساله (اردیبهشت ماه ۱۴۰۰ - ۱۳۹۹) می باشد که بر اساس نمونهگیری کوکران تعداد ۳۸۴ نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب گردید. و سپس با استفاده از نرم افزار PLS به تجزیه و تحلیل داده ها اقدام گردید. که با توجه به نتایج به دست آمده در ارتباط با مولفه های مورد بررسی بطور کلی شهرداری منطقه ۹ شیراز با میانگین (۶۱ / ۲) در وضعیت نامطلوبی قرار دارد. و فقط مولفه بانکی بودن از نظر فناوری با میانگین (۲۳ / ۳) در شرایط مطلوبی قرار دارد و مولفه های حکمروایی خوب با میانگین (۵۵ / ۲)، مولفه بانکی بودن از نظر مالی با میانگین (۸۹ / ۲)، مولفه قابل زندگی بودن، با میانگین (۷۸ / ۲) در شرایط نامطلوبی قرار دارند.

کلیدواژه ها:

راهبرد توسعه شهری ، مدیریت شهری ، حکمروایی شهری ، شهرداری منطقه ۹ شیراز