تحلیل تاثیر فضای مشترک جمعی در ارتقای ملاقات اجتماعی و فرهنگی افراد

هدف از این پژوهش تحلیل تاثیر فضای مشترک جمعی در ارتقای ملاقات اجتماعی و فرهنگی افراد است. شهر بستری است که وقوع دیدارها را میسر میسازد. سکونتگاهی اجتماعی است که عالی ترین تعاملات و مراودات انسانی در آن صورت می پذیرد. به واقع عرصه ها و فضاهای عمومی، به عنوان گستره هایی که زمینه رفع نیازهای انسانی را فراهم می آورند شناخته شده اند. این عرصه ها به واسطه ایجاد ارتباط و تعامل منطقی میان انسان و محیط زیست طبیعی و مصنوع اطراف او پویایی، سرزندگی و آرامش روحی را به انسان امروزی هدیه می دهند استفاده از فضاهای جمعی بخش مهمی از زندگی روزمره است، فضاهای عمومی به عنوان مکان های ملاقات برای مردم عمل می کنند، بنابراین این مکان ها باید از امنیت کافی برخوردار باشند تا افراد بتوانند در آن با آرامش به تبادل اطلاعات با یکدیگر بپردازند. شهر به عنوان بستر زیست آدمی میبایست سرشار از عرصه های جمعی برای تعاملات اجتماعی باشد ولی در توسعه شتاب زده شهرهای امروزی توجه به فضاهای جمعی با امنیت که به عنوان یکی از نیازهای اساسی بشر امروزی می باشد کمرنگ شده است این پژوهش، به روش توصیفی تحلیلی انجام شده و منابع گردآوری اطلاعات در آن عبارتند از: منابع کتابخانه ای (مبانی نظری)، منابع انسانی (شهروندان) و منابع کالبدی فضایی (مشاهده) که جهت این امر از تکنیک مشاهده برنامه ریزی شده غیر مشارکتی استفاده شده است. تئوری تعاملات اجتماعی اجازه می دهد ارتباط میان بخش های مختلف یک طراحی بر اساس مفاهیم و مولفه های موثر بر آن برقرار شود و قادر است تا عملکردها و قابلیتهای یک فضای عمومی را در جهت تامین نیازهای اجتماعی کاربران ارتقا بخشد و قادر است به معماران امکان ارتقاء نوع موجود معماری را بدهد و مقاصد طراحی را برای کاربران آن آشکار کند. رابطه میان محیط و انسان و تعاملات اجتماعی می تواند به صورت یک کل نگریسته شود که در آن اجزای گوناگون درون محیط و رفتارهای انسانی را در سه تر از مولفه های روانی نیازهای انسان مولفه های کالبدی و مولفه های فعالیتی می توان از هم جدا نمود.

کلیدواژه ها:

فضای مشترک جمعی ، تعامل اجتماعی ، فضاهای عمومی